1. Οι θέσεις για το όνομα της FYROM
Η δημόσια γραπτή τοποθέτηση των Οικολόγων Πράσινων για το όνομα της Μακεδονίας, 20.11.2007 ήταν: «Όπου δύο κοινωνίες αυτοπροσδιορίζονται με το ίδιο όνομα, αποτελεί βασική χειρονομία καλής θέλησης να εξειδικεύσει κάθε πλευρά το δικό της αυτοπροσδιορισμό, λαμβάνοντας υπόψη την αντίστοιχη επιλογή της άλλης. Τέτοια ζητήματα, όμως, δε μπορούν να μετατρέπονται σε διπλωματική σύρραξη ούτε σε ζήτημα γοήτρου ή ταπείνωσης ολόκληρων κοινωνιών».
Η κοινή διακήρυξη των Πράσινων κομμάτων της Βαλκανικής (Θεσσαλονίκη, 6-8 Ιουνίου 2008) ζητά διπλωματική επίλυση με «σεβασμό και ανοχή στα αισθήματα και των δύο πλευρών». Τη διακήρυξη συνυπογράφει και το κόμμα DOM από τη FYROM.
Υπάρχει αναλυτικό κείμενο για το θέμα, όπου θεμελιώνεται η άποψη για κοινά αποδεκτή λύση με σύνθετη ονομασία.
2. Τι ψηφίζουν οι Πράσινοι στο ευρωκοινοβούλιο, και τι οι σύμμαχοι του ΛΑΟΣ
Στις 12 Μαρτίου ψηφίστηκε στο ευρωκοινοβούλιο η τελευταία Έκθεση Προόδου Ε.Ε.-ΠΓΔΜ. Ενόχληση για την ελληνική πολιτική αποτέλεσε η θέση ότι η διαφορά για το όνομα δεν αποτελεί εμπόδιο στην ενταξιακή πορεία της γειτονικής χώρας.
Τη θέση αυτή υπερψήφισαν και οι 7 από τους 9 ευρωβουλευτές της ομάδας των «Ανεξάρτητων Δημοκρατών», στην οποία μετέχει και ο ευρωβουλευτής του ΛΑΟΣ. Το τελευταίο δέχθηκε χωρίς αντιρρήσεις την ψήφο αυτή των συμμάχων του, αποφεύγοντας ακόμη και μια τυπική διαμαρτυρία.
Οι Πράσινοι ήταν από τις ελάχιστες πολιτικές ομάδες που ΔΕΝ υπερψήφισαν τη συγκεκριμένη θέση, προσβλέποντας σε πιθανή αναδιαμόρφωση της θέσης τους από κοινού με τους ευρωβουλευτές που θα εκλέξουν οι Οικολόγοι Πράσινοι.
Σε κάθε πολιτική ομάδα του ευρωκοινοβουλίου, οι θέσεις διαμορφώνονται από τις χώρες που έχουν ευρωβουλευτή. Η εκλογή ευρωβουλευτών από τους Οικολόγους Πράσινους, αποτελεί τον αποτελεσματικότερο τρόπο να φθάνουν στους Πράσινους οι θεμιτές ελληνικές ευαισθησίες.
3. Οι Οικολόγοι Πράσινοι και το «Ουράνιο Τόξο»
Οι Οικολόγοι Πράσινοι απέρριψαν βολιδοσκοπήσεις για εκλογική συνεργασία τους με το «Ουράνιο Τόξο», τόσο στις ευρωεκλογές του 2004 όσο και στις βουλευτικές εκλογές του 2007. Θεωρούν πάντως ότι η παρουσία του ως μειονοτικού κόμματος με περιορισμένη εκλογική απήχηση συνέβαλε να αναθεωρήσει η κοινή γνώμη στην ΠΓΔΜ τις παλιότερες αντιλήψεις της για εκτεταμένη μειονότητα ομοεθνών τους στην ελληνική Μακεδονία, εκτονώνοντας τον αλυτρωτισμό.
Η «Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία», που περιλαμβάνει τα μειονοτικά κόμματα της Ευρώπης (ανάμεσά τους και το «Ουράνιο Τόξο»), αποτελεί χωριστό πολιτικό σχηματισμό από το Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα. Εκλέγονται με διαφορετικά ψηφοδέλτια και η πολιτική τους δράση στο ευρωκοινοβούλιο είναι χωριστή. Διατηρούν τυπικά μόνο κοινή ομάδα, καθώς κανείς από τους δύο δε συγκεντρώνει μόνος του επαρκή αριθμό ευρωβουλευτών.
4. Η ανεξαρτησία του Κοσόβου και οι απορίες του δημάρχου Αθηναίων.
Ενημερώνουμε το γνωστό «προστάτη» των δέντρων της οδού Πατησίων ότι άδικα ανησυχεί για τη θέση των Οικολόγων Πράσινων. Έχουμε ταχθεί υπέρ της αυτονομίας και κατά της ανεξαρτησίας του Κοσόβου από το 2005, θέση που επαναλήφθηκε και στα τέλη του 2007, αμέσως μετά τη μονομερή κήρυξη της ανεξαρτησίας του.
Φαίνεται πως ο κ. Νικήτας Κακλαμάνης θυμήθηκε την εποχή που, ως στέλεχος της Πολιτικής Άνοιξης, ζητούσε το κόμμα του να συμμαχήσει με τον ακροδεξιό Λεπέν και να μιμηθεί την πολιτική του.
5. Περί Κεμάλ και Θεσσαλονίκης
Το θέμα έχει ήδη εξαντληθεί από το Φεβρουάριο του 2007. Για όσους δεν κουράστηκαν να ασχολούνται, η τοποθέτηση του Μιχ. Τρεμόπουλου ως νομαρχιακού συμβούλου αποτελούσε απάντηση σε πρωτοβουλία του νομάρχη κ. Ψωμιάδη να αυτοχρισθεί αρμόδιος για τα σχολικά βιβλία της Ιστορίας. Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουν δηλώσει από τις 13.02.2007 ότι «το πολυεθνικό παρελθόν που έχει η Θεσσαλονίκη παράλληλα με την ελληνική της ταυτότητα, αποτελεί αναξιοποίητο πλούτο και όχι απειλητικό φάντασμα που χρειάζεται να ξορκίζουμε».
Η αναφορά του Μιχ. Τρεμόπουλου στον Κεμάλ («η πόλη έπρεπε να τον έχει τιμήσει» παρέπεμπε σε ήδη διατυπωμένη πρόταση του δημοτικού συμβούλου Γιάννη Μπουτάρη και ομάδας επιχειρηματιών από τις δύο χώρες: στην πρόταση προβλεπόταν επαναφορά του ονόματος του Κεμάλ στο μικρό στενό της οδού Αποστόλου Παύλου όπου είχε γεννηθεί (και που έφερε το όνομα του Κεμάλ μεταξύ 1938 και 1955), με παράλληλη μετονομασία αντίστοιχου δρόμου της Κωνσταντινούπολης με το όνομα κάποιου σημαντικού Έλληνα.
Σημειώνουμε ότι ο Κεμάλ δεν υπήρξε μόνο ιδρυτής του τουρκικού κράτους και υπεύθυνος για πολλές σφαγές μειονοτήτων, αλλά και βασικός σύμμαχος της χώρας μας στην υπεράσπιση της Ανατολικής Μακεδονίας και της Δυτικής Θράκης απέναντι στις βουλγαρικές διεκδικήσεις της εποχής του Μεσοπολέμου.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι υποστηρίζουν το είδος της ιστορικής μνήμης που ένωσε την Ευρώπη μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και όχι εκείνο που έκανε ερείπια την πρώην Γιουγκοσλαβία.
6. Οι Πόντιοι στη Θράκη και ένα άρθρο του 1990.
Ορισμένοι υποστηρίζουν σοβαρά ότι ένα άρθρο που γράφτηκε πριν 19 χρόνια, μπορεί να ανασύρεται σήμερα για να κριθεί αποκλειστικά από τον… τίτλο του. Όποιος λοιπόν διαβάσει ολόκληρο το προσωπικό άρθρο του Μιχ.Τρεμόπουλου στην «Οικοτοπία» του 1990, βλέπει καθαρά ότι αναφερόταν στην τότε ελληνική πολιτική, που αντιμετώπιζε τη μειονότητα περίπου ως εθνική απειλή. Οι περισσότερες από τις απόψεις που κατατίθενται στο άρθρο αποτελούν πια επίσημη ελληνική πολιτική εδώ και πολλά χρόνια, χωρίς να αποδειχθούν επιζήμιες ούτε για τους Πόντιους, ούτε για τη Θράκη ούτε για τη χώρα.
Τη Δευτέρα ο Μ. Τρεμόπουλος είχε στην Κομοτηνή σχετικές συζητήσεις ενώ στελέχη των παλιννοστούντων Ποντίων από την πρώην ΕΣΣΔ του έχουν ζητήσει εγγράφως συγγνώμη γιατί κάποιοι τους παρέσυραν εναντίον του.
7. Η επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία και η θέση των Πράσινων
Στα ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης της εποχής είχε υπερπροβληθεί η στάση των Γερμανών και των Γάλλων Πράσινων. Από την άλλη, είχε αποσιωπηθεί τελείως η ρητή καταδίκη των βομβαρδισμών από τους Ευρωπαίους Πράσινους, με επίσημη ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Πράσινων Κομμάτων στις 28.4.1999. Στην καταδίκη της επέμβασης είχαν διαφωνήσει μόλις 4 από τα 32 πράσινα κόμματα.
Στην επέμβαση του ΝΑΤΟ μπορούσε να είχε ασκήσει βέτο οποιαδήποτε χώρα-μέλος του, ανάμεσά τους και η Ελλάδα. Δεν το έκανε η τότε κυβέρνηση Σημίτη, αλλά ούτε και το ζήτησε δημόσια κανένα ελληνικό κόμμα. Αντίθετα με τους Ευρωπαίους Πράσινους, όλοι αυτοί θα μπορούσαν να είχαν σταματήσει τους βομβαρδισμούς.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν υπήρχαν τότε, όμως οι άνθρωποι που τους δημιούργησαν είχαν τότε κινηθεί στο πνεύμα της πλειοψηφίας των πράσινων κομμάτων, με πικετοφορία στη γερμανική πρεσβεία κατά την επίσκεψη του Φίσερ παραμονές των βομβαρδισμών, συμμετοχή στις διαδηλώσεις που ακολούθησαν και διοργάνωση κοινής συνάντησης όλων των πράσινων κομμάτων της Βαλκανικής.
Η ίδρυση του Πράσινου Βαλκανικού Δικτύου συνδέθηκε με την από κοινού καταδίκη των βομβαρδισμών.
Σάββατο 30 Μαΐου 2009
Κυριακή 24 Μαΐου 2009
ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ
Το Έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό
Δ. Σολωμός
Είναι προφανές ότι κύκλοι σε γειτονικές χώρες αναπτύσσουν εθνικιστικές ρητορείες και καλλιεργούν με προπαγάνδα στους πολίτες τους φαντασιώσεις για μεγάλωμα του Έθνους τους, για "αλύτρωτες πατρίδες", που περιλαμβάνουν και κομμάτια της πατρίδας μας.
Μας ξενίζει όμως τόσο η πιθανότητα σε κάποια σχολεία γειτονικών χωρών οι μαθητές να υποχρεώνονται να παπαγαλίζουν στη δική τους γλώσσα "πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα ΄ναι";
Οι Οικολόγοι Πράσινοι είμαστε υπέρ της ειρήνης. Πιστεύουμε ότι τα ζητήματα μεταξύ προσώπων, ομάδων ή εθνών, μπορούν να λυθούν με την αναζήτηση κοινών τόπων αντί για τη βία. Ακριβώς για χάρη της ειρήνης, είμαστε υπέρ της διατήρησης των εθνικών συνόρων όπως μέσα από την ιστορία έχουν διαμορφωθεί.
Για χάρη της ειρήνης και της ευημερίας επίσης, εις βάρος των συμφερόντων που ευδοκιμούν στις πολεμικές εντάσεις, είμαστε υπέρ της ανάπτυξης φιλικών δεσμών με τις γύρω χώρες. Έτσι ήταν και η απάντησή μας στα γεγονότα που ακολούθησαν τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Βγήκαμε στο δρόμο, κατανοήσαμε και τονίσαμε την ανάγκη αντίδρασης στη διαφθορά αυτού του τόπου, αλλά καταδικάσαμε τη βία απ όπου κι αν προέρχεται, και ζητήσαμε το δικαίωμα ψήφου στα 16, κάτι που σταδιακά βρίσκει συμμαχίες και από άλλα κόμματα.
Πιστεύουμε ότι έτσι αισθάνεται και η πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Ας θυμηθούμε πώς αισθανθήκαμε και ανταποκριθήκαμε όλοι μας όταν ο σεισμός συγκλόνισε την Τουρκία. Τότε δεν είδαμε τους Τούρκους ως κτήνη και προαιώνιους εχθρούς, ούτε θυμηθήκαμε τις γενοκτονίες που διέπραξαν οι πρόγονοί τους. Ήταν συνάνθρωποι, χτυπημένοι και σε ανάγκη. Και ανταποκριθήκαμε. Αν ακολουθούσαμε τότε τους "ευσεβείς πόθους" ορισμένων θερμοκέφαλων, μήπως θα εκστρατεύαμε εναντίον τους για να μη χάσουμε την ευκαιρία να ξαναπάρουμε την Πόλη;
Αισθανόμαστε όμως ότι στους "γκρίζους λύκους" δε μπορούμε να απαντήσουμε με "μεγαλειώδη γαλάζια λιοντάρια". Γιατί τότε γινόμαστε το ίδιο με αυτό που καταγγέλλουμε.
Η ειρήνη, που θεωρητικά θέλουμε όλοι μας, έχει τους κανόνες της. Ένας από αυτούς είναι να ελέγξεις τον εαυτό σου και τα απωθημένα σου. Να σκεφτείς πριν αντιδράσεις και να μην παρασυρθείς από τις Σειρήνες του Μίσους. Και φυσικά, να σκεφτείς και να κινηθείς με γνώμονα τις βασικές ανάγκες: την ειρήνη, την επιβίωση, την ευημερία. Βλέπουμε τον εθνικισμό, είτε στη χώρα μας είτε εκτός, ως εκκολαπτόμενο καταστροφέα της ειρήνης.
Σε όσους λοιπόν "ανησύχησαν" και διαδίδουν ότι "μεθοδεύουμε τη διάλυση του Έθνους", απαντούμε με επιστροφή στις - κοινές - βασικές μας ανάγκες.
Στα πράγματα που έχουν πραγματικά σημασία για την επιβίωση και για την ποιότητα ζωής μας. Στα σοβαρά ζητήματα της εποχής μας, που μας συνδέουν, από άκρη σε άκρη αυτού του πλανήτη:
Πώς θα αντιστρέψουμε την πορεία αυτού του πλανήτη προς την οικολογική καταστροφή και το σβήσιμο της ζωής; Πώς – ειρηνικά - θα διορθώσουμε τις απάνθρωπες αδικίες ανθρώπων πάνω σε ανθρώπους; Αδικίες που οδηγούν στον εθνικισμό, τη βία και τον πόλεμο; Πώς θα βρούμε έναν άλλο, ειρηνικό και ποιοτικό τρόπο ζωής, με αρμονική συνύπαρξη μεταξύ μας και με τον υπόλοιπο φυσικό κόσμο;
Σ’ αυτά τα ζητήματα, που είναι για μας ουσιώδη και αυτονόητα, επιθυμούμε τη συνεργασία, και όχι τον πόλεμο, με όλους τους ενδιαφερόμενους πολίτες, ομάδες και κόμματα.
Το παραπάνω, απαντά σε ερωτήματα που μας τέθηκαν συχνά σχετικά με την "εθνικοφροσύνη" μας.
Το κείμενο συντάχθηκε από το Γιώργο Ροδαφηνό και δουλεύτηκε και συνυπογράφεται από τους: Ανδρέα Βασιλείου, Νίκο Σέλλα, Γιώργο Φαρφαρά, Αλκαίο Χαζαράκη, Εμμανουήλ Χαλκιαδάκη.
Δ. Σολωμός
Είναι προφανές ότι κύκλοι σε γειτονικές χώρες αναπτύσσουν εθνικιστικές ρητορείες και καλλιεργούν με προπαγάνδα στους πολίτες τους φαντασιώσεις για μεγάλωμα του Έθνους τους, για "αλύτρωτες πατρίδες", που περιλαμβάνουν και κομμάτια της πατρίδας μας.
Μας ξενίζει όμως τόσο η πιθανότητα σε κάποια σχολεία γειτονικών χωρών οι μαθητές να υποχρεώνονται να παπαγαλίζουν στη δική τους γλώσσα "πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα ΄ναι";
Οι Οικολόγοι Πράσινοι είμαστε υπέρ της ειρήνης. Πιστεύουμε ότι τα ζητήματα μεταξύ προσώπων, ομάδων ή εθνών, μπορούν να λυθούν με την αναζήτηση κοινών τόπων αντί για τη βία. Ακριβώς για χάρη της ειρήνης, είμαστε υπέρ της διατήρησης των εθνικών συνόρων όπως μέσα από την ιστορία έχουν διαμορφωθεί.
Για χάρη της ειρήνης και της ευημερίας επίσης, εις βάρος των συμφερόντων που ευδοκιμούν στις πολεμικές εντάσεις, είμαστε υπέρ της ανάπτυξης φιλικών δεσμών με τις γύρω χώρες. Έτσι ήταν και η απάντησή μας στα γεγονότα που ακολούθησαν τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Βγήκαμε στο δρόμο, κατανοήσαμε και τονίσαμε την ανάγκη αντίδρασης στη διαφθορά αυτού του τόπου, αλλά καταδικάσαμε τη βία απ όπου κι αν προέρχεται, και ζητήσαμε το δικαίωμα ψήφου στα 16, κάτι που σταδιακά βρίσκει συμμαχίες και από άλλα κόμματα.
Πιστεύουμε ότι έτσι αισθάνεται και η πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Ας θυμηθούμε πώς αισθανθήκαμε και ανταποκριθήκαμε όλοι μας όταν ο σεισμός συγκλόνισε την Τουρκία. Τότε δεν είδαμε τους Τούρκους ως κτήνη και προαιώνιους εχθρούς, ούτε θυμηθήκαμε τις γενοκτονίες που διέπραξαν οι πρόγονοί τους. Ήταν συνάνθρωποι, χτυπημένοι και σε ανάγκη. Και ανταποκριθήκαμε. Αν ακολουθούσαμε τότε τους "ευσεβείς πόθους" ορισμένων θερμοκέφαλων, μήπως θα εκστρατεύαμε εναντίον τους για να μη χάσουμε την ευκαιρία να ξαναπάρουμε την Πόλη;
Αισθανόμαστε όμως ότι στους "γκρίζους λύκους" δε μπορούμε να απαντήσουμε με "μεγαλειώδη γαλάζια λιοντάρια". Γιατί τότε γινόμαστε το ίδιο με αυτό που καταγγέλλουμε.
Η ειρήνη, που θεωρητικά θέλουμε όλοι μας, έχει τους κανόνες της. Ένας από αυτούς είναι να ελέγξεις τον εαυτό σου και τα απωθημένα σου. Να σκεφτείς πριν αντιδράσεις και να μην παρασυρθείς από τις Σειρήνες του Μίσους. Και φυσικά, να σκεφτείς και να κινηθείς με γνώμονα τις βασικές ανάγκες: την ειρήνη, την επιβίωση, την ευημερία. Βλέπουμε τον εθνικισμό, είτε στη χώρα μας είτε εκτός, ως εκκολαπτόμενο καταστροφέα της ειρήνης.
Σε όσους λοιπόν "ανησύχησαν" και διαδίδουν ότι "μεθοδεύουμε τη διάλυση του Έθνους", απαντούμε με επιστροφή στις - κοινές - βασικές μας ανάγκες.
Στα πράγματα που έχουν πραγματικά σημασία για την επιβίωση και για την ποιότητα ζωής μας. Στα σοβαρά ζητήματα της εποχής μας, που μας συνδέουν, από άκρη σε άκρη αυτού του πλανήτη:
Πώς θα αντιστρέψουμε την πορεία αυτού του πλανήτη προς την οικολογική καταστροφή και το σβήσιμο της ζωής; Πώς – ειρηνικά - θα διορθώσουμε τις απάνθρωπες αδικίες ανθρώπων πάνω σε ανθρώπους; Αδικίες που οδηγούν στον εθνικισμό, τη βία και τον πόλεμο; Πώς θα βρούμε έναν άλλο, ειρηνικό και ποιοτικό τρόπο ζωής, με αρμονική συνύπαρξη μεταξύ μας και με τον υπόλοιπο φυσικό κόσμο;
Σ’ αυτά τα ζητήματα, που είναι για μας ουσιώδη και αυτονόητα, επιθυμούμε τη συνεργασία, και όχι τον πόλεμο, με όλους τους ενδιαφερόμενους πολίτες, ομάδες και κόμματα.
Το παραπάνω, απαντά σε ερωτήματα που μας τέθηκαν συχνά σχετικά με την "εθνικοφροσύνη" μας.
Το κείμενο συντάχθηκε από το Γιώργο Ροδαφηνό και δουλεύτηκε και συνυπογράφεται από τους: Ανδρέα Βασιλείου, Νίκο Σέλλα, Γιώργο Φαρφαρά, Αλκαίο Χαζαράκη, Εμμανουήλ Χαλκιαδάκη.
ΓΙΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ Π.Γ.Δ.Μ.
Ανήκω, δυστυχώς, σε εκείνη την κατηγορία των ανθρώπων που δεν θέλουν να αφήνουν τίποτε αναπάντητο, ιδιαίτερα όταν παραποιούνται οι θέσεις μου. Δεν έχω, όμως, πάντα το χρόνο να το κάνω με τον τρόπο που θέλω, δηλαδή αναλυτικά και ψύχραιμα. Απαντώ, λοιπόν, σε σας, επειδή -όντως- παρά την επιλεκτική αναπαραγωγή αρνητικών «πληροφοριών» και εκτιμήσεων για τους Οικολόγους Πράσινους και το πρόσωπό μου, και τη συμβολή στη σύγχυση που κάποιοι προσπαθούν να δημιουργήσουν γύρω από τα «οικολογικά κόμματα» που κατεβαίνουν, δεν φαίνεται να έχετε ταυτιστεί με τους οργανωμένους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς εναντίον μας.
Είναι φανερό ότι κάποιοι επιλέγουν να μας χτυπήσουν -κυρίως οι εθνικιστές του ΛΑΟΣ αλλά και άλλοι (Ρήξη-Άρδην κτλ)- όχι με αντιπαράθεση στις ψηφισμένες θέσεις μας ή τη δράση μας αλλά εκτοξεύοντας τόνους λάσπης και συκοφαντιών, ακριβώς επειδή ανησυχούν για την άνοδο των Οικολόγων Πράσινων. Το ότι εμείς αποφεύγουμε να απαντούμε στο ίδιο επίπεδο και προβάλλουμε μόνο τις θετικές μας προτάσεις, είναι κάτι που οι πολίτες εκτιμούν.
Θα είμαι, λοιπόν, λίγο αναλυτικός:
Στα τέλη του 2007 η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ συμφώνησαν στη Βουλή ότι η Μακεδονία παύει να είναι «μία και ελληνική» και το εθνικό συμφέρον επιτρέπει την παρουσία της λέξης «Μακεδονία» στο οριστικό όνομα της ΠΓΔΜ, αρκεί αυτή να εντάσσεται σε σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό και να ισχύει για όλες τις χρήσεις.
Αποτελεί η απόφαση αυτή των 4 μεγαλύτερων κομμάτων «εθνική ήττα» και «αποδοχή των ιδεολογημάτων των Σκοπιανών»; Προσωπικά δεν άκουσα κανένα να το διανοείται, τουλάχιστον φωναχτά. Οι Οικολόγοι Πράσινοι, όμως, καλούμαστε να δώσουμε εξηγήσεις για ποιο λόγο είχαμε δηλώσει, 3 χρόνια πιο πριν, ότι η επικράτηση της απλής λογικής δε μπορεί να θεωρηθεί εθνική ήττα.
Σε ανακοίνωση του 2004, οι Οικολόγοι Πράσινοι δήλωναν επίσης: «Όπου δύο κοινωνίες αυτοπροσδιορίζονται με το ίδιο όνομα, αποτελεί βασική χειρονομία καλής θέλησης να εξειδικεύσει κάθε πλευρά το δικό της αυτοπροσδιορισμό, λαμβάνοντας υπόψη την αντίστοιχη επιλογή της άλλης. Τέτοια ζητήματα, όμως, δε μπορούν να μετατρέπονται σε διπλωματική σύρραξη ούτε σε ζήτημα γοήτρου ή ταπείνωσης ολόκληρων κοινωνιών».
Δυσκολεύομαι να φανταστώ επιχειρήματα που θα στήριζαν την εκτίμηση ότι η συγκεκριμένη τοποθέτηση μπορεί να αποτελεί «υιοθέτηση των ιδεολογημάτων» της γειτονικής χώρας. Αδυνατώ λοιπόν να καταλάβω με ποια συλλογιστική μου αποδίδετε ότι «το 2004 θεωρούσα ότι η αποδοχή των ιδεολογημάτων των Σκοπιανών, από μας, ήταν "επικράτηση της λογικής".
Οι εθνικοί μύθοι κάθε χώρας και κάθε λαού είναι αποκλειστικά για εθνική κατανάλωση και δεν έχουν την παραμικρή εγκυρότητα έξω από τα σύνορά τους. Δεν υπάρχει κανείς απολύτως λόγος να τα δεχθούμε ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο από ό,τι η χώρα μας δέχεται ήδη τους «Γκρίζους Λύκους» και η Τουρκία τη δική μας «Χρυσή Αυγή». Για να γελάσουμε και λίγο, αρχαιολόγοι της γείτονος ανακάλυψαν πρόσφατα ότι η Κοινή Ελληνική των ελληνιστικών χρόνων αποτελεί την …αρχαία μακεδονική γλώσσα: αρκετές φορές σκέφτομαι ότι ισχύει το «μωραίνει Κύριος» και ότι κάθε εθνικισμός κάνει πρώτα ζημιά στη δική του χώρα ….
Αναρωτιέμαι όμως για ποιο λόγο όλα αυτά στην ΠΓΔΜ αποτελούν φαινόμενα των τελευταίων κυρίως χρόνων. Για αρκετά χρόνια τα συλλαλητήρια, οι μετονομασίες, τα αγάλματα, τα μποϋκοτάζ και ό,τι άλλο, ήταν δυστυχώς προνόμιο της δικής μας πλευράς. Ακόμη και σήμερα, η λέξη «Σκοπιανοί» ακούγεται σχεδόν ως βρισιά. Θυμάμαι ότι το 1994, όταν ο Α. Παπανδρέου ξεκινούσε τις συνομιλίες που θα κατέληγαν στη γνωστή Ενδιάμεση Συμφωνία, είχε οργανωθεί και ένας ημιεπίσημος διάλογος σε επίπεδο ενεργών πολιτών υπό την αιγίδα του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών. Για λόγους ασφαλείας οι συναντήσεις του διαλόγου γίνονταν στην Αθήνα και όχι στη Θεσσαλονίκη, το πούλμαν από τα Σκόπια έπρεπε να έχει πινακίδες άλλης πόλης για να μην «προκαλεί», και τα βράδια διανυκτέρευε στο …γκαράζ των ΜΑΤ στην Καισαριανή γιατί σε όλη την Αθήνα δεν υπήρχε άλλο μέρος επαρκώς ασφαλές.
Τα χρόνια πέρασαν, οι ευκαιρίες για αξιοπρεπή συμβιβασμό χάνονταν η μια μετά την άλλη και τελικά το 1999, όταν οι δύο κυβερνήσεις έφτασαν μια ανάσα από το «Άνω Μακεδονία», ήρθαν οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ, η εξέγερση των Αλβανών και οι Συμφωνίες της Οχρίδας. Οι συνομιλίες για το όνομα πάγωσαν, η σλαβομακεδονική πλειοψηφία ένιωσε ταπεινωμένη από τις παραχωρήσεις στους Αλβανούς, και οι εθνικιστές ανέβηκαν στην εξουσία. Αφού δε μπορούσαν να φανούν σκληροί με τις κατακτήσεις των Αλβανών, φάνηκαν τουλάχιστον ανυποχώρητοι για το όνομα. Η Ελλάδα προσφερόταν λοιπόν ως «εύκολος εχθρός», ιδίως μετά το Βουκουρέστι. Στο μεταξύ ο Γκρουέφσκι μας χρησιμοποιεί ως ασφαλή τρόπο για να επανεκλέγεται επ’ άπειρον, και οι άνθρωποι που ζητούν καλές σχέσεις με την Ελλάδα ολοένα και περιθωριοποιούνται.
Σε συνθήκες όμως οικολογικής κρίσης, κάθε κοινωνία έχει κοινά συμφέροντα με τους άμεσους γείτονές της. Όσοι παραβλέπουν τα ανοικτά διασυνοριακά θέματα του Αξιού και της Δοϊράνης, αυτοί που εξαφανίζουν την Κορώνεια και που δηλητηριάζουν την Κοζάνη και την Πτολεμαΐδα δύσκολα μπορούν να θεωρηθούν υπερασπιστές της Ελλάδας και της Μακεδονίας.
Να μείνουμε και σε ένα σενάριο που δεν είναι καθόλου υποθετικό; Αύριο-μεθαύριο το πυρηνικό λόμπυ θα κτυπήσει την πόρτα της γειτονικής χώρας για να κτίσει ένα πυρηνικό εργοστάσιο –ήδη το έχουν προτείνει από τη δεκαετία του ‘90. Αυτοί που θα αντιδράσουν εκεί, θα έχουν σίγουρα την αλληλεγγύη μας. Όμως τι βαρύτητα θα έχει μια αλληλεγγύη από πολίτες «εχθρικής» χώρας; Αν όμως μια τέτοια μάχη χαθεί, θα έχουμε ανά πάσα στιγμή ένα δυνητικό Τσερνομπίλ μια ανάσα από τη Θεσσαλονίκη.
Γι’ αυτό και οι Οικολόγοι Πράσινοι πιστεύουμε ότι, σε καιρούς οικολογικής κρίσης, όποιες και να είναι οι σχέσεις των κυβερνήσεων, οι άμεσοι γείτονες αποτελούν αναγκαστικούς συνεργάτες και οι γέφυρες μεταξύ γειτονικών κοινωνιών είναι ανεπίτρεπτο να κόβονται. Και αυτό το κάνουμε πράξη, με τις δύο βαλκανικές συνδιασκέψεις που οργανώσαμε στη Θεσσαλονίκη αλλά και την πλήρη καταγραφή των πηγών ρύπανσης του Αξιού στο έδαφος της ΠΓΔΜ, με τη συνεργασία των οικολόγων της γειτονικής χώρας.
Είναι φανερό, λοιπόν, ότι η διαφορά για το όνομα της Μακεδονίας, δεν αποτελεί για τους Οικολόγους Πράσινους το μόνο ζήτημα. Η θέση τους παραπέμπει στην πολυεθνική ιστορία αιώνων της ευρύτερης Μακεδονίας, αναγνωρίζοντας ότι καμιά από τις εθνότητες του χώρου αυτού δεν είναι περισσότερο ή λιγότερο Μακεδόνες από τις υπόλοιπες. Η διαμόρφωση των όρων παράλληλης χρήσης του ίδιου ονόματος, αποτελεί για μας θέμα οικοδόμησης εμπιστοσύνης και καλής γειτονίας, θέση που παραπέμπει σε μια κοινά αποδεκτή σύνθετη ονομασία, όπως άλλωστε και η προσωρινή «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Υπάρχουν, δηλαδή, μια σειρά κοινά συμφέροντα, που δεν πρέπει να επισκιάζονται:
Η μετάβαση σε μορφές βιώσιμης οικονομίας, που να διασφαλίζουν την ευημερία χωρίς να υποθηκεύουν το περιβάλλον και το μέλλον μας.
Η επείγουσα προστασία των κοινών οικοσυστημάτων και υδάτινων πόρων, όπως ο Αξιός, οι Πρέσπες και η Δοϊράνη.
Η αποτροπή της εγκατάστασης απειλών όπως πυρηνικά εργοστάσια ή καλλιέργειες μεταλλαγμένων δίπλα ακριβώς στα σύνορά μας.
Η διατήρηση της ειρήνης στην περιοχή, όχι μόνο από διακρατικές συρράξεις, αλλά και από εθνοτικές συγκρούσεις που θα δημιουργούσαν επικίνδυνες πολεμικές ζώνες σε απόσταση αναπνοής από τη Θεσσαλονίκη.
Η προοπτική ένταξης των γειτόνων στην Ε.Ε., όπου το κλίμα οδηγεί αναγκαστικά στο συμβιβασμό, στην εγκατάλειψη της εθνικιστικής ρητορείας και των όποιων εδαφικών διεκδικήσεων, όπως έγινε πρόσφατα με την Ουγγαρία.
Τέλος, επειδή κάποιοι διαστρέφουν εσκεμμένα τις θέσεις μας, να σημειωθεί ότι στις 12 Μαρτίου 2009 υπερψηφίστηκε στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου η Έκθεση Προόδου για τις σχέσεις ΕΕ-ΠΓΔΜ, με θέσεις που θεωρήθηκαν αρνητικές για την επίσημη ελληνική πολιτική. Η έκθεση υπερψηφίστηκε από όλες σχεδόν τις πολιτικές ομάδες, εκτός από τους Πράσινους που κράτησαν ουδέτερη στάση: (συνολικά 478 υπέρ, 92 κατά, 42 αποχές). Το ΠΑΣΟΚ επέκρινε την κυβέρνηση ότι δεν απέτρεψε την εξέλιξη αυτή, οι ευρωβουλευτές της ΝΔ αντέτειναν ότι οι σοσιαλιστές καταψήφισαν συντριπτικά τις ελληνικές θέσεις, κάτι που έκανε ακόμη και η ομάδα των «Ανεξάρτητων Δημοκρατών» όπου ανήκει και το… ΛΑΟΣ.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Μιχάλης Τρεμόπουλος
Είναι φανερό ότι κάποιοι επιλέγουν να μας χτυπήσουν -κυρίως οι εθνικιστές του ΛΑΟΣ αλλά και άλλοι (Ρήξη-Άρδην κτλ)- όχι με αντιπαράθεση στις ψηφισμένες θέσεις μας ή τη δράση μας αλλά εκτοξεύοντας τόνους λάσπης και συκοφαντιών, ακριβώς επειδή ανησυχούν για την άνοδο των Οικολόγων Πράσινων. Το ότι εμείς αποφεύγουμε να απαντούμε στο ίδιο επίπεδο και προβάλλουμε μόνο τις θετικές μας προτάσεις, είναι κάτι που οι πολίτες εκτιμούν.
Θα είμαι, λοιπόν, λίγο αναλυτικός:
Στα τέλη του 2007 η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ συμφώνησαν στη Βουλή ότι η Μακεδονία παύει να είναι «μία και ελληνική» και το εθνικό συμφέρον επιτρέπει την παρουσία της λέξης «Μακεδονία» στο οριστικό όνομα της ΠΓΔΜ, αρκεί αυτή να εντάσσεται σε σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό και να ισχύει για όλες τις χρήσεις.
Αποτελεί η απόφαση αυτή των 4 μεγαλύτερων κομμάτων «εθνική ήττα» και «αποδοχή των ιδεολογημάτων των Σκοπιανών»; Προσωπικά δεν άκουσα κανένα να το διανοείται, τουλάχιστον φωναχτά. Οι Οικολόγοι Πράσινοι, όμως, καλούμαστε να δώσουμε εξηγήσεις για ποιο λόγο είχαμε δηλώσει, 3 χρόνια πιο πριν, ότι η επικράτηση της απλής λογικής δε μπορεί να θεωρηθεί εθνική ήττα.
Σε ανακοίνωση του 2004, οι Οικολόγοι Πράσινοι δήλωναν επίσης: «Όπου δύο κοινωνίες αυτοπροσδιορίζονται με το ίδιο όνομα, αποτελεί βασική χειρονομία καλής θέλησης να εξειδικεύσει κάθε πλευρά το δικό της αυτοπροσδιορισμό, λαμβάνοντας υπόψη την αντίστοιχη επιλογή της άλλης. Τέτοια ζητήματα, όμως, δε μπορούν να μετατρέπονται σε διπλωματική σύρραξη ούτε σε ζήτημα γοήτρου ή ταπείνωσης ολόκληρων κοινωνιών».
Δυσκολεύομαι να φανταστώ επιχειρήματα που θα στήριζαν την εκτίμηση ότι η συγκεκριμένη τοποθέτηση μπορεί να αποτελεί «υιοθέτηση των ιδεολογημάτων» της γειτονικής χώρας. Αδυνατώ λοιπόν να καταλάβω με ποια συλλογιστική μου αποδίδετε ότι «το 2004 θεωρούσα ότι η αποδοχή των ιδεολογημάτων των Σκοπιανών, από μας, ήταν "επικράτηση της λογικής".
Οι εθνικοί μύθοι κάθε χώρας και κάθε λαού είναι αποκλειστικά για εθνική κατανάλωση και δεν έχουν την παραμικρή εγκυρότητα έξω από τα σύνορά τους. Δεν υπάρχει κανείς απολύτως λόγος να τα δεχθούμε ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο από ό,τι η χώρα μας δέχεται ήδη τους «Γκρίζους Λύκους» και η Τουρκία τη δική μας «Χρυσή Αυγή». Για να γελάσουμε και λίγο, αρχαιολόγοι της γείτονος ανακάλυψαν πρόσφατα ότι η Κοινή Ελληνική των ελληνιστικών χρόνων αποτελεί την …αρχαία μακεδονική γλώσσα: αρκετές φορές σκέφτομαι ότι ισχύει το «μωραίνει Κύριος» και ότι κάθε εθνικισμός κάνει πρώτα ζημιά στη δική του χώρα ….
Αναρωτιέμαι όμως για ποιο λόγο όλα αυτά στην ΠΓΔΜ αποτελούν φαινόμενα των τελευταίων κυρίως χρόνων. Για αρκετά χρόνια τα συλλαλητήρια, οι μετονομασίες, τα αγάλματα, τα μποϋκοτάζ και ό,τι άλλο, ήταν δυστυχώς προνόμιο της δικής μας πλευράς. Ακόμη και σήμερα, η λέξη «Σκοπιανοί» ακούγεται σχεδόν ως βρισιά. Θυμάμαι ότι το 1994, όταν ο Α. Παπανδρέου ξεκινούσε τις συνομιλίες που θα κατέληγαν στη γνωστή Ενδιάμεση Συμφωνία, είχε οργανωθεί και ένας ημιεπίσημος διάλογος σε επίπεδο ενεργών πολιτών υπό την αιγίδα του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών. Για λόγους ασφαλείας οι συναντήσεις του διαλόγου γίνονταν στην Αθήνα και όχι στη Θεσσαλονίκη, το πούλμαν από τα Σκόπια έπρεπε να έχει πινακίδες άλλης πόλης για να μην «προκαλεί», και τα βράδια διανυκτέρευε στο …γκαράζ των ΜΑΤ στην Καισαριανή γιατί σε όλη την Αθήνα δεν υπήρχε άλλο μέρος επαρκώς ασφαλές.
Τα χρόνια πέρασαν, οι ευκαιρίες για αξιοπρεπή συμβιβασμό χάνονταν η μια μετά την άλλη και τελικά το 1999, όταν οι δύο κυβερνήσεις έφτασαν μια ανάσα από το «Άνω Μακεδονία», ήρθαν οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ, η εξέγερση των Αλβανών και οι Συμφωνίες της Οχρίδας. Οι συνομιλίες για το όνομα πάγωσαν, η σλαβομακεδονική πλειοψηφία ένιωσε ταπεινωμένη από τις παραχωρήσεις στους Αλβανούς, και οι εθνικιστές ανέβηκαν στην εξουσία. Αφού δε μπορούσαν να φανούν σκληροί με τις κατακτήσεις των Αλβανών, φάνηκαν τουλάχιστον ανυποχώρητοι για το όνομα. Η Ελλάδα προσφερόταν λοιπόν ως «εύκολος εχθρός», ιδίως μετά το Βουκουρέστι. Στο μεταξύ ο Γκρουέφσκι μας χρησιμοποιεί ως ασφαλή τρόπο για να επανεκλέγεται επ’ άπειρον, και οι άνθρωποι που ζητούν καλές σχέσεις με την Ελλάδα ολοένα και περιθωριοποιούνται.
Σε συνθήκες όμως οικολογικής κρίσης, κάθε κοινωνία έχει κοινά συμφέροντα με τους άμεσους γείτονές της. Όσοι παραβλέπουν τα ανοικτά διασυνοριακά θέματα του Αξιού και της Δοϊράνης, αυτοί που εξαφανίζουν την Κορώνεια και που δηλητηριάζουν την Κοζάνη και την Πτολεμαΐδα δύσκολα μπορούν να θεωρηθούν υπερασπιστές της Ελλάδας και της Μακεδονίας.
Να μείνουμε και σε ένα σενάριο που δεν είναι καθόλου υποθετικό; Αύριο-μεθαύριο το πυρηνικό λόμπυ θα κτυπήσει την πόρτα της γειτονικής χώρας για να κτίσει ένα πυρηνικό εργοστάσιο –ήδη το έχουν προτείνει από τη δεκαετία του ‘90. Αυτοί που θα αντιδράσουν εκεί, θα έχουν σίγουρα την αλληλεγγύη μας. Όμως τι βαρύτητα θα έχει μια αλληλεγγύη από πολίτες «εχθρικής» χώρας; Αν όμως μια τέτοια μάχη χαθεί, θα έχουμε ανά πάσα στιγμή ένα δυνητικό Τσερνομπίλ μια ανάσα από τη Θεσσαλονίκη.
Γι’ αυτό και οι Οικολόγοι Πράσινοι πιστεύουμε ότι, σε καιρούς οικολογικής κρίσης, όποιες και να είναι οι σχέσεις των κυβερνήσεων, οι άμεσοι γείτονες αποτελούν αναγκαστικούς συνεργάτες και οι γέφυρες μεταξύ γειτονικών κοινωνιών είναι ανεπίτρεπτο να κόβονται. Και αυτό το κάνουμε πράξη, με τις δύο βαλκανικές συνδιασκέψεις που οργανώσαμε στη Θεσσαλονίκη αλλά και την πλήρη καταγραφή των πηγών ρύπανσης του Αξιού στο έδαφος της ΠΓΔΜ, με τη συνεργασία των οικολόγων της γειτονικής χώρας.
Είναι φανερό, λοιπόν, ότι η διαφορά για το όνομα της Μακεδονίας, δεν αποτελεί για τους Οικολόγους Πράσινους το μόνο ζήτημα. Η θέση τους παραπέμπει στην πολυεθνική ιστορία αιώνων της ευρύτερης Μακεδονίας, αναγνωρίζοντας ότι καμιά από τις εθνότητες του χώρου αυτού δεν είναι περισσότερο ή λιγότερο Μακεδόνες από τις υπόλοιπες. Η διαμόρφωση των όρων παράλληλης χρήσης του ίδιου ονόματος, αποτελεί για μας θέμα οικοδόμησης εμπιστοσύνης και καλής γειτονίας, θέση που παραπέμπει σε μια κοινά αποδεκτή σύνθετη ονομασία, όπως άλλωστε και η προσωρινή «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Υπάρχουν, δηλαδή, μια σειρά κοινά συμφέροντα, που δεν πρέπει να επισκιάζονται:
Η μετάβαση σε μορφές βιώσιμης οικονομίας, που να διασφαλίζουν την ευημερία χωρίς να υποθηκεύουν το περιβάλλον και το μέλλον μας.
Η επείγουσα προστασία των κοινών οικοσυστημάτων και υδάτινων πόρων, όπως ο Αξιός, οι Πρέσπες και η Δοϊράνη.
Η αποτροπή της εγκατάστασης απειλών όπως πυρηνικά εργοστάσια ή καλλιέργειες μεταλλαγμένων δίπλα ακριβώς στα σύνορά μας.
Η διατήρηση της ειρήνης στην περιοχή, όχι μόνο από διακρατικές συρράξεις, αλλά και από εθνοτικές συγκρούσεις που θα δημιουργούσαν επικίνδυνες πολεμικές ζώνες σε απόσταση αναπνοής από τη Θεσσαλονίκη.
Η προοπτική ένταξης των γειτόνων στην Ε.Ε., όπου το κλίμα οδηγεί αναγκαστικά στο συμβιβασμό, στην εγκατάλειψη της εθνικιστικής ρητορείας και των όποιων εδαφικών διεκδικήσεων, όπως έγινε πρόσφατα με την Ουγγαρία.
Τέλος, επειδή κάποιοι διαστρέφουν εσκεμμένα τις θέσεις μας, να σημειωθεί ότι στις 12 Μαρτίου 2009 υπερψηφίστηκε στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου η Έκθεση Προόδου για τις σχέσεις ΕΕ-ΠΓΔΜ, με θέσεις που θεωρήθηκαν αρνητικές για την επίσημη ελληνική πολιτική. Η έκθεση υπερψηφίστηκε από όλες σχεδόν τις πολιτικές ομάδες, εκτός από τους Πράσινους που κράτησαν ουδέτερη στάση: (συνολικά 478 υπέρ, 92 κατά, 42 αποχές). Το ΠΑΣΟΚ επέκρινε την κυβέρνηση ότι δεν απέτρεψε την εξέλιξη αυτή, οι ευρωβουλευτές της ΝΔ αντέτειναν ότι οι σοσιαλιστές καταψήφισαν συντριπτικά τις ελληνικές θέσεις, κάτι που έκανε ακόμη και η ομάδα των «Ανεξάρτητων Δημοκρατών» όπου ανήκει και το… ΛΑΟΣ.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Μιχάλης Τρεμόπουλος
Τετάρτη 20 Μαΐου 2009
ΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΤΩΝ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ
Τους 22 υποψηφίους/ες του ψηφοδελτίου με το οποίο θα συμμετάσχουν στις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου του 2009 ανακοίνωσαν οι Οικολόγοι Πράσινοι. Με κυρίαρχο σύνθημα «Πράσινη Λύση στην Κρίση: οικονομία, κοινωνία, περιβάλλον» οι Οικολόγοι Πράσινοι στοχεύουν στην εκλογή 1 ή 2 ελλήνων πράσινων ευρωβουλευτών, επιδιώκοντας ταυτοχρόνως πολιτικές αλλαγές και στην ελληνική πολιτική και κοινωνία. Μήνυμά τους είναι το «Αλλάζουμε πολιτικές, αλλάζουμε και εμείς».
Η σύνθεση του Ευρωκοινοβουλίου θα είναι καθοριστική για την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι Οικολόγοι Πράσινοι παίρνουν μέρος στις Ευρωεκλογές του Ιουνίου 2009 σε κοινή καμπάνια με τα υπόλοιπα πράσινα κόμματα για να επηρεάσουν τις εξελίξεις καθοριστικά προς την κατεύθυνση της οικολογικής-κοινωνικής βιωσιμότητας. Η δυναμική παρουσία των Οικολόγων Πράσινων στις ευρωεκλογές στοχεύει όχι μόνο στην εκλογή πράσινων ευρωβουλευτών για πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία της χώρας, την ενδυνάμωση της ομάδας των Πρασίνων και την αλλαγή συσχετισμών στο Ευρωκοινοβούλιο αλλά και στην ισχυροποίηση του ευρωπαϊκού νότου στο πλαίσιο των Ευρωπαίων Πράσινων.
Μερικά χαρακτηριστικά των υποψηφίων των Οικολόγων Πράσινων:
- Στελέχη του ελληνικού οικολογικού κινήματος, ενεργοί πολίτες σε θέματα προστασίας περιβάλλοντος, σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προστασίας των καταναλωτών, πράσινης οικονομίας, πράσινων τεχνολογιών (με προσωπικές διαδρομές που συνδυάζουν γνώση, εμπειρία, σημαντικές παρεμβάσεις αλλά και αγώνες για το δημόσιο συμφέρον).
- Ακτιβιστές αλλά και πανεπιστημιακοί, άνθρωποι του πολιτισμού αλλά και στελέχη μη κυβερνητικών οργανώσεων
- Κυρίως στελέχη κοινωνικών χώρων και λιγότερο στελέχη άλλων κομμάτων παλιότερα.
- Ελληνικής καταγωγής πολίτες αλλά και ένας πολίτης ιρλανδικής καταγωγής, μια ελληνικής καταγωγής επαναπατρισθείσα από την Αλβανία και μια παλαιστίνια που ζει στην Ελλάδα, μια ελληνίδα στέλεχος και βουλευτής των Αυστριακών Πρασίνων (ως απόδειξη της ευρωπαϊκής και πολυπολιτισμικής ταυτότητάς τους).
- Δύο από τους υποψηφίους (Μ. Τρεμόπουλος, Λ. Τσικριτζής) έχουν εκλεγεί επανειλημμένα σύμβουλοι σε εκλογές για την αυτοδιοίκηση με οικολογικά σχήματα, ενώ μια γυναίκα (Μ. Βασιλάκου) έχει εκλεγεί επανειλημμένα βουλευτής των Πρασίνων στο κοινοβούλιο της Βιέννης.
Οι εσωτερικές διαδικασίες για την προετοιμασία των Οικολόγων Πράσινων για τις ευρωεκλογές ξεκίνησαν με το συνέδριο τον Μάρτιο 2008 όπου διαμορφώθηκαν οι πολιτικές θέσεις για την Ευρώπη. Οι Οικολόγοι Πράσινοι συμμετείχαν στο διάλογο με τα υπόλοιπα Eυρωπαϊκά Πράσινα κόμματα και συν-διαμόρφωσαν τις κοινές θέσεις για τις ευρωεκλογές του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος, ιδρυτικό μέλος του οποίου είναι από το 2004.
Το ψηφοδέλτιο των Οικολόγων Πράσινων αναδείχτηκε με ευρύτατες δημοκρατικές διαδικασίες και ψηφοφορία όλων των μελών, τον Νοέμβριο 2008. Οι 16 υποψήφιοι για το Ευρωκοινοβούλιο εκλέχτηκαν από την εσωτερική ψηφοφορία, ενώ οι υπόλοιπες 6 θέσεις του ψηφοδελτίου (7-8 & 19-22) είναι τιμητικές και καλύφθηκαν από ενεργούς πολίτες, όπως ο Αντώνης Καφετζόπουλος, ο Νότης Μαυρουδής, ο Ross Daly, η Σουχάντ Νιεράτ, ο Γιώργος Κατσαδωράκης και η Λυδία Κονιόρδου.
Στο ψηφοδέλτιο οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν το 36,4% (8 γυναίκες σε σύνολο 22 υποψηφίων).
ΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΤΩΝ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ
Κατά σειρά στο ψηφοδέλτιο οι υποψήφιοι/ες είναι:
1. ΤΡΕΜΟΠΟΥΛΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ, Νομαρχιακός σύμβουλος Θεσσαλονίκης από το 1998, δημοσιογράφος, συγγραφέας, νομικός, στέλεχος του οικολογικού κινήματος από το 1975
2. ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ ΜΑΡΙΑ, Προεδρεύουσα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των Πράσινων στη Βουλή της Βιέννης και Αναπληρωματική Πρόεδρος των Πράσινων της Αυστρίας. Με μάστερ Γλωσσολογίας και επιλεγμένων θεμάτων Ψυχολογίας
3. ΧΡΥΣΟΓΕΛΟΣ ΝΙΚΟΣ, Xημικός-Περιβαλλοντολόγος, από τα ιδρυτικά στελέχη του οικολογικού κινήματος στην Ελλάδα, δραστηριοποιείται σε θέματα ανακύκλωσης, προστασίας των ακτών και της θάλασσας, εκπαίδευσης για τη βιωσιμότητα, πράσινης πολιτικής.
4. ΔΙΑΚΟΣ ΚΩΣΤΑΣ, Δικηγόρος, νομικός Περιβάλλοντος, Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. της «Ένωσης Καταναλωτών Βιολογικών Προϊόντων» (Β.Ι.Ο.Ζ.Ω.), Ιδρυτής της ΜΚΟ «Αττική-Περιβάλλον S.O.S.», Ιδρυτικό στέλεχος της Ομοσπονδίας Καταναλωτικών Οργανώσεων Ελλάδας.
5. ΚΡΟΜΜΥΔΑΣ ΤΑΣΟΣ, Ηλεκτρολόγος-Μηχανικός, κλίματος. με μεταπτυχιακό δίπλωμα MSc στα Οικονομικά και την Πολιτική της Ενέργειας. Έχει εργαστεί στο χώρο των ΑΠΕ και σε θέματα προστασίας του κλίματος
6. ΜΥΡΙΒΗΛΗ ΛΕΝΙΩ, Λέκτορας του Τμήματος Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας Πανεπιστήμιου Αιγαίου. Με διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο Columbia, της Νέας Υόρκης, στην Κοινωνική Ανθρωπολογία.
7. ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΝΟΤΗΣ, Μουσικοσυνθέτης-κιθαριστής.
8. DALY ROSS, Ιρλανδικής καταγωγής Μουσικοσυνθέτης, Ιδρυτής και Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Μουσικού Εργαστηρίου «Λαβύρινθος».
9. ΖΩΤΟΥ ΕΛΕΟΝΩΡΑ, Οικονομολόγος, έχει επαναπατριστεί από την Αλβανία, αντιπρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών Μεταναστριών Β. Ελλάδας. Έχει βοηθήσει και συνεργαστεί με την Ομόνοια και το Κόμμα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία.
10. ΣΤΑΜΕΛΛΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ, Οικονομολόγος, με έντονη οικολογική δραστηριότητα στην Φθιώτιδα και την Ευρυτανία, δραστήριος στο Πανελλήνιο Δίκτυο Οικολογικών Οργανώσεων.
11. ΤΣΙΡΩΝΗ ΝΑΤΑΣΑ, Αρχιτέκτων-Πολεοδόμος, με μεταπτυχιακό και διδακτορικό στην Κοινωνιολογία του Αστικού Χώρου.
12. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, Νομικός-Ιδιωτικός υπάλληλος, στέλεχος του οικολογικού κινήματος, δραστηριοποιείται σε θέματα βιώσιμων μεταφορών, δικαιωμάτων πεζών και ποδηλατιστών
13. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ ΑΛΕΚΟΣ, τακτικός καθηγητής Πανεπιστημίου (ΑΠΘ), στο Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης-ΤΕΠΑΕ, πρόεδρος Οικολογικής Κίνησης Θεσσαλονίκης.
14. ΟΛΓΑ ΚΗΚΟΥ, Κοινωνιολόγος, με μεταπτυχιακές σπουδές στις ΗΠΑ σε θέματα κοινωνικής αλλαγής και στα κοινωνικά κινήματα, με ιδιαίτερη έμφαση στα κινήματα της δεκαετίας του ’60. Στέλεχος ΜΚΟ σε Ελλάδα και Αμερική.
15. ΛΑΖΑΡΟΣ ΤΣΙΚΡΙΤΖΗΣ, Dr Χημικός Μηχανικός του ΑΠΘ, αναπληρωτής καθηγητής ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας, πρόεδρος Οικολογικής Κίνησης Κοζάνης, 3 φορές Δημοτικός Σύμβουλος (τις δύο με την Οικολογική Κίνηση Κοζάνης).
16. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, Οικονομολόγος, μέλος της εκτελεστικής Γραμματείας του Πανελληνίου Δικτύου Οικολογικών Οργανώσεων, στέλεχος του καταναλωτικού κινήματος
17. ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ, Στέλεχος περιβαλλοντικών οργανώσεων (Μέλος του Συμβουλίου της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρίας και πρώην πρόεδρός της. Ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού Κέντρου Περίθαλψης Άγριων Ζώων).
18. ΚΟΝΤΟΥΛΗ ΓΙΑΝΝΑ, Τοπογράφος Μηχανικός ΕΜΠ, με μεταπτυχιακές σπουδές στο «Περιβάλλον και Ανάπτυξη». Συμμετέχει ενεργά σε κινήσεις πολιτών (για τη διάσωση της Βίλας Ζωγράφου, για τον Υμηττό κα).
19. ΚΑΤΣΑΔΩΡΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, Δρ Οικολογίας-Βιολόγος, ειδικός σε θέματα διαχείρισης υγροτόπων και προστατευόμενων περιοχών. Του απονεμήθηκε το περιβαλλοντικό βραβείο Goldman για τη συνεισφορά του στην προστασία της Πρέσπας. Στέλεχος περιβαλλοντικών οργανώσεων.
20. ΚΟΝΙΟΡΔΟΥ ΛΥΔΙΑ, βραβευμένη ηθοποιός, σκηνοθέτης, καλλιτεχνική διευθύντρια στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βόλου, στο Κέντρο Μουσικού Θεάτρου Βόλου και στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας. Έχει συνεργαστεί ως ηθοποιός με τους «ΔΕΣΜΟΥΣ» της Ασπασίας Παπαθανασίου, το Εθνικό Θέατρο, το «Θέατρο Τέχνης» του Κάρολου Κουν, το «Θέατρο Πολιτεία» και τη «Νέα Σκηνή» του Λευτέρη Βογιατζή.
21. ΚΑΦΕΤΖΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ, Ηθοποιός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος τα τελευταία 30 χρόνια. Πολιτεύεται ως ενεργός πολίτης.
22. ΝΙΕΡΑΤ ΣΟΥΧΑΝΤ, Φιλόλογος, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της παλαιστινιακής παροικίας της Ελλάδας και υπεύθυνη μορφωτικών υποθέσεων της παροικίας.
Δείτε αναλυτικά στοιχεία για τα βιογραφικά, φωτογραφίες των υποψηφίων (ανδρών και γυναικών), την εκλογική διακήρυξη, το κοινό Μανιφέστο των Ευρωπαίων Πράσινων καθώς και τις θέσεις των Οικολόγων Πράσινων για τις ευρωεκλογές στην ιστοσελίδα www.ecogreens.gr
Η σύνθεση του Ευρωκοινοβουλίου θα είναι καθοριστική για την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι Οικολόγοι Πράσινοι παίρνουν μέρος στις Ευρωεκλογές του Ιουνίου 2009 σε κοινή καμπάνια με τα υπόλοιπα πράσινα κόμματα για να επηρεάσουν τις εξελίξεις καθοριστικά προς την κατεύθυνση της οικολογικής-κοινωνικής βιωσιμότητας. Η δυναμική παρουσία των Οικολόγων Πράσινων στις ευρωεκλογές στοχεύει όχι μόνο στην εκλογή πράσινων ευρωβουλευτών για πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία της χώρας, την ενδυνάμωση της ομάδας των Πρασίνων και την αλλαγή συσχετισμών στο Ευρωκοινοβούλιο αλλά και στην ισχυροποίηση του ευρωπαϊκού νότου στο πλαίσιο των Ευρωπαίων Πράσινων.
Μερικά χαρακτηριστικά των υποψηφίων των Οικολόγων Πράσινων:
- Στελέχη του ελληνικού οικολογικού κινήματος, ενεργοί πολίτες σε θέματα προστασίας περιβάλλοντος, σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προστασίας των καταναλωτών, πράσινης οικονομίας, πράσινων τεχνολογιών (με προσωπικές διαδρομές που συνδυάζουν γνώση, εμπειρία, σημαντικές παρεμβάσεις αλλά και αγώνες για το δημόσιο συμφέρον).
- Ακτιβιστές αλλά και πανεπιστημιακοί, άνθρωποι του πολιτισμού αλλά και στελέχη μη κυβερνητικών οργανώσεων
- Κυρίως στελέχη κοινωνικών χώρων και λιγότερο στελέχη άλλων κομμάτων παλιότερα.
- Ελληνικής καταγωγής πολίτες αλλά και ένας πολίτης ιρλανδικής καταγωγής, μια ελληνικής καταγωγής επαναπατρισθείσα από την Αλβανία και μια παλαιστίνια που ζει στην Ελλάδα, μια ελληνίδα στέλεχος και βουλευτής των Αυστριακών Πρασίνων (ως απόδειξη της ευρωπαϊκής και πολυπολιτισμικής ταυτότητάς τους).
- Δύο από τους υποψηφίους (Μ. Τρεμόπουλος, Λ. Τσικριτζής) έχουν εκλεγεί επανειλημμένα σύμβουλοι σε εκλογές για την αυτοδιοίκηση με οικολογικά σχήματα, ενώ μια γυναίκα (Μ. Βασιλάκου) έχει εκλεγεί επανειλημμένα βουλευτής των Πρασίνων στο κοινοβούλιο της Βιέννης.
Οι εσωτερικές διαδικασίες για την προετοιμασία των Οικολόγων Πράσινων για τις ευρωεκλογές ξεκίνησαν με το συνέδριο τον Μάρτιο 2008 όπου διαμορφώθηκαν οι πολιτικές θέσεις για την Ευρώπη. Οι Οικολόγοι Πράσινοι συμμετείχαν στο διάλογο με τα υπόλοιπα Eυρωπαϊκά Πράσινα κόμματα και συν-διαμόρφωσαν τις κοινές θέσεις για τις ευρωεκλογές του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος, ιδρυτικό μέλος του οποίου είναι από το 2004.
Το ψηφοδέλτιο των Οικολόγων Πράσινων αναδείχτηκε με ευρύτατες δημοκρατικές διαδικασίες και ψηφοφορία όλων των μελών, τον Νοέμβριο 2008. Οι 16 υποψήφιοι για το Ευρωκοινοβούλιο εκλέχτηκαν από την εσωτερική ψηφοφορία, ενώ οι υπόλοιπες 6 θέσεις του ψηφοδελτίου (7-8 & 19-22) είναι τιμητικές και καλύφθηκαν από ενεργούς πολίτες, όπως ο Αντώνης Καφετζόπουλος, ο Νότης Μαυρουδής, ο Ross Daly, η Σουχάντ Νιεράτ, ο Γιώργος Κατσαδωράκης και η Λυδία Κονιόρδου.
Στο ψηφοδέλτιο οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν το 36,4% (8 γυναίκες σε σύνολο 22 υποψηφίων).
ΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΤΩΝ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ
Κατά σειρά στο ψηφοδέλτιο οι υποψήφιοι/ες είναι:
1. ΤΡΕΜΟΠΟΥΛΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ, Νομαρχιακός σύμβουλος Θεσσαλονίκης από το 1998, δημοσιογράφος, συγγραφέας, νομικός, στέλεχος του οικολογικού κινήματος από το 1975
2. ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ ΜΑΡΙΑ, Προεδρεύουσα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των Πράσινων στη Βουλή της Βιέννης και Αναπληρωματική Πρόεδρος των Πράσινων της Αυστρίας. Με μάστερ Γλωσσολογίας και επιλεγμένων θεμάτων Ψυχολογίας
3. ΧΡΥΣΟΓΕΛΟΣ ΝΙΚΟΣ, Xημικός-Περιβαλλοντολόγος, από τα ιδρυτικά στελέχη του οικολογικού κινήματος στην Ελλάδα, δραστηριοποιείται σε θέματα ανακύκλωσης, προστασίας των ακτών και της θάλασσας, εκπαίδευσης για τη βιωσιμότητα, πράσινης πολιτικής.
4. ΔΙΑΚΟΣ ΚΩΣΤΑΣ, Δικηγόρος, νομικός Περιβάλλοντος, Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. της «Ένωσης Καταναλωτών Βιολογικών Προϊόντων» (Β.Ι.Ο.Ζ.Ω.), Ιδρυτής της ΜΚΟ «Αττική-Περιβάλλον S.O.S.», Ιδρυτικό στέλεχος της Ομοσπονδίας Καταναλωτικών Οργανώσεων Ελλάδας.
5. ΚΡΟΜΜΥΔΑΣ ΤΑΣΟΣ, Ηλεκτρολόγος-Μηχανικός, κλίματος. με μεταπτυχιακό δίπλωμα MSc στα Οικονομικά και την Πολιτική της Ενέργειας. Έχει εργαστεί στο χώρο των ΑΠΕ και σε θέματα προστασίας του κλίματος
6. ΜΥΡΙΒΗΛΗ ΛΕΝΙΩ, Λέκτορας του Τμήματος Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας Πανεπιστήμιου Αιγαίου. Με διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο Columbia, της Νέας Υόρκης, στην Κοινωνική Ανθρωπολογία.
7. ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΝΟΤΗΣ, Μουσικοσυνθέτης-κιθαριστής.
8. DALY ROSS, Ιρλανδικής καταγωγής Μουσικοσυνθέτης, Ιδρυτής και Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Μουσικού Εργαστηρίου «Λαβύρινθος».
9. ΖΩΤΟΥ ΕΛΕΟΝΩΡΑ, Οικονομολόγος, έχει επαναπατριστεί από την Αλβανία, αντιπρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών Μεταναστριών Β. Ελλάδας. Έχει βοηθήσει και συνεργαστεί με την Ομόνοια και το Κόμμα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία.
10. ΣΤΑΜΕΛΛΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ, Οικονομολόγος, με έντονη οικολογική δραστηριότητα στην Φθιώτιδα και την Ευρυτανία, δραστήριος στο Πανελλήνιο Δίκτυο Οικολογικών Οργανώσεων.
11. ΤΣΙΡΩΝΗ ΝΑΤΑΣΑ, Αρχιτέκτων-Πολεοδόμος, με μεταπτυχιακό και διδακτορικό στην Κοινωνιολογία του Αστικού Χώρου.
12. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, Νομικός-Ιδιωτικός υπάλληλος, στέλεχος του οικολογικού κινήματος, δραστηριοποιείται σε θέματα βιώσιμων μεταφορών, δικαιωμάτων πεζών και ποδηλατιστών
13. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ ΑΛΕΚΟΣ, τακτικός καθηγητής Πανεπιστημίου (ΑΠΘ), στο Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης-ΤΕΠΑΕ, πρόεδρος Οικολογικής Κίνησης Θεσσαλονίκης.
14. ΟΛΓΑ ΚΗΚΟΥ, Κοινωνιολόγος, με μεταπτυχιακές σπουδές στις ΗΠΑ σε θέματα κοινωνικής αλλαγής και στα κοινωνικά κινήματα, με ιδιαίτερη έμφαση στα κινήματα της δεκαετίας του ’60. Στέλεχος ΜΚΟ σε Ελλάδα και Αμερική.
15. ΛΑΖΑΡΟΣ ΤΣΙΚΡΙΤΖΗΣ, Dr Χημικός Μηχανικός του ΑΠΘ, αναπληρωτής καθηγητής ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας, πρόεδρος Οικολογικής Κίνησης Κοζάνης, 3 φορές Δημοτικός Σύμβουλος (τις δύο με την Οικολογική Κίνηση Κοζάνης).
16. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, Οικονομολόγος, μέλος της εκτελεστικής Γραμματείας του Πανελληνίου Δικτύου Οικολογικών Οργανώσεων, στέλεχος του καταναλωτικού κινήματος
17. ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ, Στέλεχος περιβαλλοντικών οργανώσεων (Μέλος του Συμβουλίου της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρίας και πρώην πρόεδρός της. Ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού Κέντρου Περίθαλψης Άγριων Ζώων).
18. ΚΟΝΤΟΥΛΗ ΓΙΑΝΝΑ, Τοπογράφος Μηχανικός ΕΜΠ, με μεταπτυχιακές σπουδές στο «Περιβάλλον και Ανάπτυξη». Συμμετέχει ενεργά σε κινήσεις πολιτών (για τη διάσωση της Βίλας Ζωγράφου, για τον Υμηττό κα).
19. ΚΑΤΣΑΔΩΡΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, Δρ Οικολογίας-Βιολόγος, ειδικός σε θέματα διαχείρισης υγροτόπων και προστατευόμενων περιοχών. Του απονεμήθηκε το περιβαλλοντικό βραβείο Goldman για τη συνεισφορά του στην προστασία της Πρέσπας. Στέλεχος περιβαλλοντικών οργανώσεων.
20. ΚΟΝΙΟΡΔΟΥ ΛΥΔΙΑ, βραβευμένη ηθοποιός, σκηνοθέτης, καλλιτεχνική διευθύντρια στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βόλου, στο Κέντρο Μουσικού Θεάτρου Βόλου και στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας. Έχει συνεργαστεί ως ηθοποιός με τους «ΔΕΣΜΟΥΣ» της Ασπασίας Παπαθανασίου, το Εθνικό Θέατρο, το «Θέατρο Τέχνης» του Κάρολου Κουν, το «Θέατρο Πολιτεία» και τη «Νέα Σκηνή» του Λευτέρη Βογιατζή.
21. ΚΑΦΕΤΖΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ, Ηθοποιός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος τα τελευταία 30 χρόνια. Πολιτεύεται ως ενεργός πολίτης.
22. ΝΙΕΡΑΤ ΣΟΥΧΑΝΤ, Φιλόλογος, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της παλαιστινιακής παροικίας της Ελλάδας και υπεύθυνη μορφωτικών υποθέσεων της παροικίας.
Δείτε αναλυτικά στοιχεία για τα βιογραφικά, φωτογραφίες των υποψηφίων (ανδρών και γυναικών), την εκλογική διακήρυξη, το κοινό Μανιφέστο των Ευρωπαίων Πράσινων καθώς και τις θέσεις των Οικολόγων Πράσινων για τις ευρωεκλογές στην ιστοσελίδα www.ecogreens.gr
Τετάρτη 13 Μαΐου 2009
ΠΡΑΣΙΝΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ
Βαλκανική Συνδιάσκεψη των Πράσινων
στη Θεσσαλονίκη στις 15 και 16 Μαΐου.
Συναυλία το Σάββατο 16 Μαΐου
Συνέντευξη Τύπου αύριο Πέμπτη 14.5
Συνέντευξη Τύπου δίνουν αύριο Πέμπτη 14.5.09 στις 12.00 οι Οικολόγοι Πράσινοι στα γραφεία τους, στην οδό Φιλίππου 51, 1ος όροφος.
Αφορμή είναι η Βαλκανική Συνδιάσκεψη των Πράσινων στη Θεσσαλονίκη στις 15 και 16 Μαΐου, με θέμα: ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ: ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΒΙΩΣΙΜΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
Στα πλαίσια της Συνδιάσκεψης, οργανώνουν και μεγάλη συναυλία το Σάββατο 16 Μαΐου.
Στη συνέντευξη Τύπου θα μιλήσει για θέματα της επικαιρότητας ο επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλης Τρεμόπουλος.
Περισσότερα:
1. Για τη Βαλκανική Συνδιάσκεψη
Πράσινοι από όλες τις βαλκανικές χώρες θα συναντηθούν για δεύτερη φορά στη Θεσσαλονίκη στις 15 και 16.5.09, σε μια συνδιάσκεψη με στόχο τη συνεργασία για πιο πράσινα και ειρηνικά Βαλκάνια. Μια συνεργασία ενάντια στα πυρηνικά εργοστάσια, στην κλιματική αλλαγή, στα μεταλλαγμένα, στη ρύπανση των ποταμών, την υποβάθμιση των λιμνών και των προστατευόμενων περιοχών, την καταστροφή των δασών κ.α.
Η Συνδιάσκεψη γίνεται στα πλαίσια του ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΑΝΑΤΟΛΗΣ- ΔΥΣΗΣ (Green East –West Dialogue –GEWD). Στόχος των Βαλκάνιων Πράσινων είναι να διακηρύξουν ότι μπορούν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο να δημιουργηθούν μόνιμες γέφυρες επικοινωνίας, διαλόγου και ανεκτικότητας μεταξύ των κοινωνιών, που θα εξασφαλίσουν πράσινη ανάπτυξη και ευημερία.
Στη Συνδιάσκεψη θα συμμετάσχουν τα Πράσινα κόμματα από την Αλβανία, τη Βουλγαρία, τη Σερβία, τη Βοσνία, τη FYROΜ, την Κροατία, τη Σλοβενία, τη Ρουμανία, την Τουρκία και την Κύπρο. Στη Συνδιάσκεψη θα συμμετέχουν και ειδικοί επιστήμονες και στελέχη των Ευρωπαίων Πράσινων.
2. Για τη συναυλία
Η ομάδα στήριξης Τέχνης των Οικολόγων Πράσινων διοργανώνει με το κλείσιμο της Βαλκανικής Συνδιάσκεψης μια συναυλία για Πράσινα Βαλκάνια, με τους Ross Daly, Νότη Μαυρουδή, Παναγιώτη Μάργαρη, Μαρία Θωίδου,
Θανάση Παπακωνσταντίνου, κουαρτέτο του Κώστα Θεοδώρου και άλλους θαυμάσιους μουσικούς. Παρουσιάζει ο Αντώνης Καφετζόπουλος.
Μαζί σε αυτή τη Γιορτή της μουσικής και της οικολογίας οι Πράσινοι από όλες τις βαλκανικές χώρες. Μαζί, για να προωθήσουν την πράσινη λύση στην κρίση (περιβαλλοντική, κοινωνική, οικονομική) που μας στερεί τη ζωή και το μέλλον.
Η συναυλία γίνεται στις 16 Μαΐου στο PRINCIPAL στις 21.30.
Κρατήσεις, δωρεάν μεταφορά, τηλ. 2310 428088 Principal.
Πληροφορίες, στα τηλ. 2310 222503, 2310 421196
3. Το Πρόγραμμα της Βαλκανικής Συνδιάσκεψης
Παρασκευή 15 Μαΐου
17:00-17:30
Έναρξη των εργασιών
- Anne de Boer (συντονιστής Διαλόγου Ανατολής-Δύσης των Ευρωπαίων Πράσινων)
- Μιχάλης Τρεμόπουλος (Νομαρχιακός Σύμβουλος Θεσσαλονίκης, επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου των Οικολόγων Πράσινων)
17:30-19:30
Ανοικτή Συζήτηση:
Η οικονομική κρίση ως ευκαιρία για μια πράσινη λύση: ένα “Πράσινο New Deal” για τις βαλκανικές χώρες
Παρουσίαση:
- Bart Snels (Διευθυντής Επιστημονικού Ινστιτούτου GroenLinks)
Η προοπτική των Ευρωπαίων Πράσινων για το “Green New Deal”
Ομιλητές:
- Χρήστος Ζουμπουλίδης (Οικολόγοι Πράσινοι, μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου)
Βαλκανικές χώρες, οικονομική κρίση και «Πράσινες Λύσεις»
- Ahmet Asil Asici (Yesiller Partisi -Πράσινο Κόμμα Τουρκίας)
“Green New Deal”, Προοπτικές για τις Βαλκανικές χώρες
- Γιώργος Μπλιώνης (Οικολόγοι Πράσινοι)
Προστατευόμενες περιοχές: ευκαιρία δημιουργίας ενός νέου οικολογικού οικονομικού μοντέλου
19:30-20:00
Ερωτήσεις
Σάββατο 16 Μαΐου
10:00- 13:00
Ανοικτή Συζήτηση:
Η ενεργειακή κρίση ως μέρος του προβλήματος. Η προοπτική των πράσινων λύσεων.
Παρουσίαση:
- Λάζος Τσικριτζής (Οικολόγοι Πράσινοι, υποψήφιος στο ευρωψηφοδέλτιο)
Περιβάλλον και Ενέργεια: συνδυασμός που απαιτεί βαθιές αλλαγές.
Ομιλητές:
- Νίκος Φιολιτάκης (Οικολόγοι Πράσινοι)
Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας: μια «πράσινη λύση» για την ενεργειακή κρίση
- Juan Behrend, Γραμματέας του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος
Πρόγραμμα και Προοπτικές των Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος στις επικείμενες ευρωεκλογές
- Γιώργος Φαρφαράς (Οικολόγοι Πράσινοι, Μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου)
Πολιτικές, επενδυτές και καταναλωτές ενέργειας στα Δυτικά Βαλκάνια
- Valmir BEJKO, (Γεν. Γραμματέας του Αλβανικού Πράσινου Κόμματος)
Το πυρηνικό εργοστάσιο στην Αλβανία
- Κώστας Διάκος (Οικολόγοι Πράσινοι - υποψήφιος στο ευρωψηφοδέλτιο)
Ενεργειακά προβλήματα στις Βαλκανικές χώρες: παρελθόν, παρόν και το πράσινο μέλλον
13:00-13:30 Ερωτήσεις
13:30-15:30 Γεύμα
15:30-17:30 Στρογγυλό Τραπέζι
Η κοινωνική διάσταση της κρίσης: πράσινα μέτρα στα Βαλκάνια ενάντια στις χειρότερες επιπτώσεις.
Παρουσίαση:
- Μιχάλης Τρεμόπουλος (Νομαρχιακός Σύμβουλος Θεσσαλονίκης, Οικολόγοι Πράσινοι, επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου)
Η κοινωνική διάσταση της οικονομικής κρίσης
Ομιλητές:
- Μιχάλης Πετράκος (Οικολόγοι Πράσινοι, οργανωτικός υπεύθυνος)
Οικονομική ανάπτυξη και κοινωνική πρόοδος
- Pavle Dimitrijevic (Green Party of Serbia, Πράσινο Κόμμα της Σερβίας)
Περίοδος αλλαγών για την περιοχή των Βαλκανίων: με κατεύθυνση την βιωσιμότητα
- Πάνος Ζαφειρίου (Νέοι Οικολόγοι Πράσινοι)
Η εκπαίδευση ως λύση στην κρίση
17:30-18:15 Ερωτήσεις
18:15-20:00 Γεύμα
21:30 Συναυλία για Πράσινα Βαλκάνια
Πληροφορίες: Πάνος Λογγινίδης,6936 118165
Μιχάλης Τρεμόπουλος, 6976 448442
Δευτέρα 11 Μαΐου 2009
ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΑΔΙΑ ΣΤΟ ΕΥΡΩΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ
O Γιώργος Κατσαδωράκης, Δρ Βιολόγος-Ορνιθολόγος, Ειδικός Διαχείρισης & Ερμηνείας Περιβάλλοντος συμμετέχει στις τιμητικές θέσεις του ψηφοδελτίου των Οικολόγων Πράσινων.
Ο Γιώργος Κατσαδωράκης, 51 ετών, Βιολόγος, Ορνιθολόγος, Ειδικός Διαχείρισης & Ερμηνείας Περιβάλλοντος, συνεργάζεται ως επιστημονικός σύμβουλος με περιβαλλοντικές μη-κυβερνητικές οργανώσεις κι έχει διακριθεί για την προσφορά του στη μελέτη και την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος στην Ελλάδα. Για το έργο του και τη συμβολή του στη δημιουργία του διασυνοριακού Πάρκου Πρεσπών, ο Γ. Κατσαδωράκης τιμήθηκε το 2001 με το διεθνές βραβείο Goldman, την υψηλότερη διάκριση που μπορεί να λάβει περιβαλλοντικός ακτιβιστής.
Όπως δήλωσε ο Γιώργος Κατσαδωράκης, «Συντάσσομαι με τους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ - ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ γιατί περιλαμβάνουν στις τάξεις τους μη επαγγελματίες πολιτικούς, κυρίως νέους, με όραμα, φαντασία, φρεσκάδα και ικανότητες, πολίτες αμόλυντους από διαπλοκές και διαφθορά, πολίτες που δεν τους ενδιαφέρει η εκλογή αλλά η προσφορά στην εξυγίανση της χώρας.
Συντάσσομαι με τους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ - ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ γιατί η στροφή στην πράσινη ανάπτυξη και η συμμετοχή σε μια Ευρώπη που σέβεται τον πολίτη και το περιβάλλον και συμβάλλει στην κοινωνική δικαιοσύνη και τον δίκαιο καταμερισμό των πόρων του πλανήτη, θεωρώ κι εγώ ότι είναι ρεαλιστικά και εφικτά.
Συντάσσομαι με τους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ - ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ γιατί η φιλοσοφία με την οποία προσεγγίζουν την αντιμετώπιση των χρόνιων προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας, πιστεύω ότι μπορεί να οδηγήσει στην ανατροπή των σωρευμένων παθολογιών, του ευτελισμού των θεσμών , του στρεβλού τρόπου οικονομικής και πολιτιστικής ανάπτυξης και του (δι)-κομματισμού, από τα οποία υποφέρει βαθιά η Ελλάδα».
Ο Γιώργος Κατσαδωράκης, 51 ετών, Βιολόγος, Ορνιθολόγος, Ειδικός Διαχείρισης & Ερμηνείας Περιβάλλοντος, συνεργάζεται ως επιστημονικός σύμβουλος με περιβαλλοντικές μη-κυβερνητικές οργανώσεις κι έχει διακριθεί για την προσφορά του στη μελέτη και την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος στην Ελλάδα. Για το έργο του και τη συμβολή του στη δημιουργία του διασυνοριακού Πάρκου Πρεσπών, ο Γ. Κατσαδωράκης τιμήθηκε το 2001 με το διεθνές βραβείο Goldman, την υψηλότερη διάκριση που μπορεί να λάβει περιβαλλοντικός ακτιβιστής.
Όπως δήλωσε ο Γιώργος Κατσαδωράκης, «Συντάσσομαι με τους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ - ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ γιατί περιλαμβάνουν στις τάξεις τους μη επαγγελματίες πολιτικούς, κυρίως νέους, με όραμα, φαντασία, φρεσκάδα και ικανότητες, πολίτες αμόλυντους από διαπλοκές και διαφθορά, πολίτες που δεν τους ενδιαφέρει η εκλογή αλλά η προσφορά στην εξυγίανση της χώρας.
Συντάσσομαι με τους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ - ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ γιατί η στροφή στην πράσινη ανάπτυξη και η συμμετοχή σε μια Ευρώπη που σέβεται τον πολίτη και το περιβάλλον και συμβάλλει στην κοινωνική δικαιοσύνη και τον δίκαιο καταμερισμό των πόρων του πλανήτη, θεωρώ κι εγώ ότι είναι ρεαλιστικά και εφικτά.
Συντάσσομαι με τους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ - ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ γιατί η φιλοσοφία με την οποία προσεγγίζουν την αντιμετώπιση των χρόνιων προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας, πιστεύω ότι μπορεί να οδηγήσει στην ανατροπή των σωρευμένων παθολογιών, του ευτελισμού των θεσμών , του στρεβλού τρόπου οικονομικής και πολιτιστικής ανάπτυξης και του (δι)-κομματισμού, από τα οποία υποφέρει βαθιά η Ελλάδα».
Τρίτη 5 Μαΐου 2009
Η ΧΡΗΣΗ ΟΥΣΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΗΣ
ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΞΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙ «ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ»
Η χρήση ουσιών και η εξάρτηση από αυτές δεν αντιμετωπίζεται με καταστολή. Ενώ οι αντιλήψεις της κοινωνίας σταδιακά αλλάζουν καθώς ο χρήστης ουσιών δεν είναι πλέον το περιθωριακό άτομο που θεωρείτο πριν από 30 χρόνια και η ανοχή βρίσκει έδαφος στη νοοτροπία του μέσου πολίτη, οι πολιτικές παραμένουν αναχρονιστικές και δογματικές αφού εξακολουθούν να θεωρούν παραβάτες ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού. Η πολύχρονη εμμονή στην απαγορευτική προσέγγιση και την ποινική αντιμετώπιση ενός φαινομένου, που είναι πλέον ευρύτατα διαδεδομένο σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας και σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, έχει φέρει μάλλον τα αντίθετα αποτελέσματα.
Το μοντέλο της ποτοαπαγόρευσης που εφαρμόσθηκε στην Αμερική τον προηγούμενο αιώνα, χάρη στο οποίο άνθησαν η Μαφία, το παράνομο εμπόριο και στη συνέχεια το μονοπώλιο της βιομηχανίας του αλκοόλ, φαίνεται να αναπαράγεται μέσα από τον λεγόμενο «πόλεμο κατά των ναρκωτικών», ένα ακόμα υπερατλαντικό δόγμα μηδενικής ανοχής που τα τελευταία 30 χρόνια γέννησε τα ΚΑΡΤΕΛ και οδήγησε σε γιγάντωση του παράνομου εμπορίου, σε αύξηση της κατανάλωσης τοξικών ουσιών, σε κατασπατάληση υπέρογκων κονδυλίων για την αστυνόμευση και την ποινική αντιμετώπιση των χρηστών, αλλά και σε περισσότερα θύματα, νέους χρήστες και αυξημένη εγκληματικότητα.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΟΗΕ, στην παράνομη βιομηχανία «ναρκωτικών» διακινούνται τετρακόσια δισ. ευρώ το χρόνο ή δώδεκα χιλιάδες ευρώ το δευτερόλεπτο! Και το κόστος του πολέμου «εναντίον» τους είναι δεκαπέντε δισ. το χρόνο ή σαράντα εκατομμύρια ευρώ την ημέρα! Ένα κολοσσιαίο κεφάλαιο, το οποίο κάνει τη διαφθορά της Πολιτείας το πιο σίγουρο εργαλείο για την συντήρηση και επέκτασή του.
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες και παρά το κυρίαρχο απαγορευτικό- κατασταλτικό μοντέλο, αρκετές χώρες της Ευρώπης άφησαν στην άκρη αυτή τη προσέγγιση και προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν το ζήτημα των «ναρκωτικών» μέσα από μια ριζοσπαστική αναθεώρηση των πολιτικών και της νομοθεσίας τους. Χώρες όπως το Λουξεμβούργο, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Αγγλία, το Βέλγιο και η Ελβετία ακολούθησαν το πείραμα της Ολλανδίας και προώθησαν μια αντι-απαγορευτική προσέγγιση που δίνει έμφαση στην πρόληψη και στον έλεγχο των επιπτώσεων στον άνθρωπο, τη κοινωνία και την οικονομία.
Η χρήση ουσιών σε αυτές τις χώρες αντιμετωπίζεται με βάση την αρχή της μείωσης της βλάβης εστιάζοντας, στην αποποινικοποίηση του χρήστη και την απεξάρτησή του από τα παράνομα κυκλώματα εμπορίου, στο διαχωρισμό των ουσιών σε μη-τοξικές («μαλακά ναρκωτικά») και τοξικές («σκληρά ναρκωτικά»), στη νομιμοποίηση της χρήσης, κατοχής και καλλιέργειας μικροποσοτήτων κάνναβης, την ελεγχόμενη κλινικά χορήγηση ηρωίνης, υποκατάστατων και καθαρών συνέργων για συντήρηση των εξαρτημένων ατόμων και σταδιακή απεξάρτησή τους, αλλά και την κλινική χορήγηση κάνναβης για θεραπευτικούς σκοπούς.
Τα αποτελέσματα είναι γνωστά από τις επίσημες ανακοινώσεις των χωρών αυτών αλλά και από πρόσφατες επιστημονικές και δημοσιογραφικές έρευνες: Μείωση των χρηστών νεαρής ηλικίας, σταθεροποίηση των χρηστών ηρωίνης σε μεγαλύτερες ηλικίες, μείωση της σχετικής εγκληματικότητας και των θανάτων και μεγάλη μείωση της κοινωνικής και οικονομικής αιμορραγίας από την πεσμένη παραβατικότητα και τα μειωμένα έξοδα καταστολής. Με επίσημα στοιχεία της Ολλανδικής Κυβέρνησης έχει σημειωθεί μείωση ακόμα και 80% στους νέους χρήστες ηρωίνης.
Στην Ελλάδα όμως εξακολουθούμε να μην μαθαίνουμε από τις εμπειρίες και καλές πρακτικές άλλων χωρών (Γενική Διεύθυνση Υγείας και Προστασίας Καταναλωτή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής -2008- ΠΕΡΙΛΗΨΗ, ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ). Η κάνναβη εξακολουθεί να είναι το ναρκωτικό που συνδέεται συχνότερα με αδικήματα που εμπίπτουν στη νομοθεσία περί ναρκωτικών. Η πολιτική της απαγόρευσης και της καταστολής σκοτώνει, ενώ η κόκα και η πρέζα θερίζουν...
Μετά την τεράστια διόγκωσή του κατά την επταετία 1995-2002, το πρόβλημα των «ναρκωτικών» φαίνεται να κινείται σε σχετικά σταθερά αλλά ανησυχητικά επίπεδα τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Για μείωσή του βέβαια ούτε λόγος. Οι αριθμοί ήταν και είναι αμείλικτοι αλλά απέχουν δυστυχώς πολύ από την ζοφερή πραγματικότητα που είναι ακόμα πιο σκληρή.
Σύμφωνα με στοιχεία από την τελευταία ετήσια έκθεση του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης και Πληροφόρησης για τα Ναρκωτικά (ΕΚΤΕΠΝ, 2007), το 2004 είχαμε πάνω από 260 νεκρούς, το 2005 περισσότερους από 340 και το 2006 περισσότερους από 280, οι καταγεγραμμένοι χρήστες ηρωίνης είναι περίπου 20.000. Σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας για το 2007 στον εισαγγελέα οδηγήθηκαν 12.769 άτομα κατηγορούμενοι για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών, στις φυλακές 4.660 άτομα από τους συνολικά 10.849 κρατούμενους (45%) εκτίουν ποινή για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών και από αυτούς η συντριπτική πλειοψηφία (91%) είναι έγκλειστοι για κατοχή και χρήση! Στην Ελλάδα οι συνδεόμενοι με τα ναρκωτικά θάνατοι αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 7% του συνόλου των θανάτων ατόμων ηλικίας 15-39 ετών, από τα υψηλότερα ποσοστά στην Ευρώπη των 25 (ΕΚΤΕΠΝ, 2006). Και όλα αυτά όταν το κόστος της φυλάκισης για κάθε εξαρτημένο είναι τετραπλάσιο απ' ό,τι το κόστος ενός θεραπευτικού προγράμματος εσωτερικής διαμονής και οχτώ φορές μεγαλύτερο απ' αυτό ενός προγράμματος ημερήσιας φροντίδας που βρίσκεται μέσα στην κοινωνία.
Είναι πραγματικά εγκληματική αυτού του είδους η αντιμετώπιση γι’ αυτό και η Κοινωνία των Πολιτών, ο καθένας από εμάς πρέπει να αντιδράσει! Όπως και αντιδράει...
Το πρώτο Σάββατο του Μαΐου γιορτάζεται κάθε χρόνο η Ημέρα Παγκόσμιας Δράσης για την αποποινικοποίηση της Κάνναβης ως μια συμβολική διεκδίκηση για δίκαιες και αποτελεσματικές πολιτικές περί «ναρκωτικών». Γιορτάζονται οι ατομικές ελευθερίες και το δικαίωμα σε πιο ανθρώπινες, «αντιαπαγορευτικές» πολιτικές που δεν αντιμετωπίζουν την χρήση ή την εξάρτηση από ουσίες ως ποινικό αδίκημα, αλλά περιορίζουν τις βλάβες στον άνθρωπο και την κοινωνία και οδηγούν στην απεξάρτηση του «χρήστη» από το παράνομο εμπόριο, αποδυναμώνοντας ταυτόχρονα το τελευταίο.
Το 2008 εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους σε περισσότερες από 300 πόλεις σε όλο το κόσμο γιορτάζοντας και διεκδικώντας τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους. Στην Ελλάδα συνεχίζοντας μια προσπάθεια 20 χρόνων και σε συνεργασία με το διεθνές κίνημα ξεκινήσαμε από το 2005 μια πρωτοβουλία με στόχο την ευαισθητοποίηση της νεολαίας γύρω από το ζήτημα της ευρείας κατανάλωσης και της αλόγιστης χρήσης ουσιών, της πολυτοξικομανίας αλλά και των ωφελειών της αντιαπαγορευτικής προσέγγισης μείωσης της βλάβης.
Συνεχίζουμε και φέτος με ένα τριήμερο εκδηλώσεων στις 2, 8 και 9 Μάη και ευελπιστούμε στη συμμετοχή όλων όσων υποστηρίζουν τις παρακάτω θέσεις:
Αναγνωρίζοντας ότι η χρήση ουσιών είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο υπαρκτό από τα βάθη της ιστορίας και ότι η κατανάλωση ουσιών εξ ορισμού δεν αποτελεί έγκλημα ή ποινικό αδίκημα, αλλά είναι ζήτημα αυτοδιάθεσης, προσωπικών επιλογών και ελευθεριών, διεκδικούμε από τη Πολιτεία να αναθεωρήσει την πολιτική της και να λάβει σοβαρά υπόψη τους παρακάτω άξονες προτάσεων.
1) ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΣΧΥΟΝΤΟΣ ΝΟΜΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΨΥΧΟΤΡΟΠΕΣ ΟΥΣΙΕΣ ΜΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ, ΠΟΥ:
Α) Θα στηρίζεται στο σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, καθώς και το διαχωρισμό των ουσιών με βάση την επικινδυνότητά τους.
Β) Θα εναρμονίζεται με την επιστημονική γνώση
Γ) Θα αποσκοπεί στη προστασία της δημόσιας υγείας και των χρηστών, στον περιορισμό της διάδοσης των απαγορευμένων ουσιών στους ανήλικους και τον περιορισμό της χρήσης και της κατάχρησης γενικότερα.
2) ΑΠΟΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΨΥΧΟΤΡΟΠΩΝ ΟΥΣΙΩΝ
Αναθεώρηση της ποινικής αντιμετώπισης των χρηστών ουσιών κατά τα πρότυπα πολλών Ευρωπαϊκών χωρών όπου επιβάλλονται θεραπευτικές εναλλακτικές λύσεις ή διοικητικές κυρώσεις (π.χ. δέσμευση διπλώματος οδήγησης ή χρηματικά πρόστιμα για τη κατανάλωση σε δημόσιους χώρους) και όχι ποινές φυλάκισης.
3) ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΕΣ ΜΗ-ΕΞΑΡΤΗΣΙΟΓΟΝΕΣ ΟΥΣΙΕΣ (ΚΥΡΙΩΣ ΚΑΝΝΑΒΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΓΩΓΑ ΤΗΣ)
Α) Αποποινικοποίηση της προμήθειας και της κατοχής μικρών ποσοτήτων Κάνναβης για προσωπική χρήση. Η χρήση κάνναβης πρέπει να ρυθμίζεται κατά τρόπο ανάλογο με αυτόν που ρυθμίζεται η κατανάλωση αλκοόλ και νικοτίνης
Β) Νομιμοποίηση της καλλιέργειας μικρού αριθμού δενδρυλλίων Κάνναβης για προσωπική χρήση.
Γ) Διάθεση μικρών ποσοτήτων Κάνναβης υπό κρατική εποπτεία.
Δ) Νομιμοποίηση της Κάνναβης για ιατρικούς και θεραπευτικούς λόγους.
Ε) Νομιμοποίηση της κλωστικής κάνναβης για κατασκευαστικούς και βιομηχανικούς σκοπούς, σύμφωνα με τα ισχύοντα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
4) ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΕΣ ΕΞΑΡΤΗΣΙΟΓΟΝΕΣ ΟΥΣΙΕΣ (ΚΥΡΙΩΣ ΟΠΙΟΥΧΑ, ΠΑΡΑΓΩΓΑ ΚΑΙ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΑ ΤΟΥΣ
Διάθεση αυτών των ουσιών και καθαρών συνέργων σε όλους τους εξαρτημένους χρήστες που τις έχουν ανάγκη, με ελεγχόμενη ιατρική συνταγογραφία, σύμφωνα με την επιλογή των ίδιων των χρηστών, και με στόχο την απεξάρτηση ή τη συντήρησή τους.
5) ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΜΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΓΝΩΣΗ
Η ΧΡΗΣΗ ΟΥΣΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΗΣ
Η χρήση ουσιών και η εξάρτηση από αυτές δεν αντιμετωπίζεται με καταστολή. Ενώ οι αντιλήψεις της κοινωνίας σταδιακά αλλάζουν καθώς ο χρήστης ουσιών δεν είναι πλέον το περιθωριακό άτομο που θεωρείτο πριν από 30 χρόνια και η ανοχή βρίσκει έδαφος στη νοοτροπία του μέσου πολίτη, οι πολιτικές παραμένουν αναχρονιστικές και δογματικές αφού εξακολουθούν να θεωρούν παραβάτες ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού. Η πολύχρονη εμμονή στην απαγορευτική προσέγγιση και την ποινική αντιμετώπιση ενός φαινομένου, που είναι πλέον ευρύτατα διαδεδομένο σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας και σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, έχει φέρει μάλλον τα αντίθετα αποτελέσματα.
Το μοντέλο της ποτοαπαγόρευσης που εφαρμόσθηκε στην Αμερική τον προηγούμενο αιώνα, χάρη στο οποίο άνθησαν η Μαφία, το παράνομο εμπόριο και στη συνέχεια το μονοπώλιο της βιομηχανίας του αλκοόλ, φαίνεται να αναπαράγεται μέσα από τον λεγόμενο «πόλεμο κατά των ναρκωτικών», ένα ακόμα υπερατλαντικό δόγμα μηδενικής ανοχής που τα τελευταία 30 χρόνια γέννησε τα ΚΑΡΤΕΛ και οδήγησε σε γιγάντωση του παράνομου εμπορίου, σε αύξηση της κατανάλωσης τοξικών ουσιών, σε κατασπατάληση υπέρογκων κονδυλίων για την αστυνόμευση και την ποινική αντιμετώπιση των χρηστών, αλλά και σε περισσότερα θύματα, νέους χρήστες και αυξημένη εγκληματικότητα.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΟΗΕ, στην παράνομη βιομηχανία «ναρκωτικών» διακινούνται τετρακόσια δισ. ευρώ το χρόνο ή δώδεκα χιλιάδες ευρώ το δευτερόλεπτο! Και το κόστος του πολέμου «εναντίον» τους είναι δεκαπέντε δισ. το χρόνο ή σαράντα εκατομμύρια ευρώ την ημέρα! Ένα κολοσσιαίο κεφάλαιο, το οποίο κάνει τη διαφθορά της Πολιτείας το πιο σίγουρο εργαλείο για την συντήρηση και επέκτασή του.
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες και παρά το κυρίαρχο απαγορευτικό- κατασταλτικό μοντέλο, αρκετές χώρες της Ευρώπης άφησαν στην άκρη αυτή τη προσέγγιση και προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν το ζήτημα των «ναρκωτικών» μέσα από μια ριζοσπαστική αναθεώρηση των πολιτικών και της νομοθεσίας τους. Χώρες όπως το Λουξεμβούργο, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Αγγλία, το Βέλγιο και η Ελβετία ακολούθησαν το πείραμα της Ολλανδίας και προώθησαν μια αντι-απαγορευτική προσέγγιση που δίνει έμφαση στην πρόληψη και στον έλεγχο των επιπτώσεων στον άνθρωπο, τη κοινωνία και την οικονομία.
Η χρήση ουσιών σε αυτές τις χώρες αντιμετωπίζεται με βάση την αρχή της μείωσης της βλάβης εστιάζοντας, στην αποποινικοποίηση του χρήστη και την απεξάρτησή του από τα παράνομα κυκλώματα εμπορίου, στο διαχωρισμό των ουσιών σε μη-τοξικές («μαλακά ναρκωτικά») και τοξικές («σκληρά ναρκωτικά»), στη νομιμοποίηση της χρήσης, κατοχής και καλλιέργειας μικροποσοτήτων κάνναβης, την ελεγχόμενη κλινικά χορήγηση ηρωίνης, υποκατάστατων και καθαρών συνέργων για συντήρηση των εξαρτημένων ατόμων και σταδιακή απεξάρτησή τους, αλλά και την κλινική χορήγηση κάνναβης για θεραπευτικούς σκοπούς.
Τα αποτελέσματα είναι γνωστά από τις επίσημες ανακοινώσεις των χωρών αυτών αλλά και από πρόσφατες επιστημονικές και δημοσιογραφικές έρευνες: Μείωση των χρηστών νεαρής ηλικίας, σταθεροποίηση των χρηστών ηρωίνης σε μεγαλύτερες ηλικίες, μείωση της σχετικής εγκληματικότητας και των θανάτων και μεγάλη μείωση της κοινωνικής και οικονομικής αιμορραγίας από την πεσμένη παραβατικότητα και τα μειωμένα έξοδα καταστολής. Με επίσημα στοιχεία της Ολλανδικής Κυβέρνησης έχει σημειωθεί μείωση ακόμα και 80% στους νέους χρήστες ηρωίνης.
Στην Ελλάδα όμως εξακολουθούμε να μην μαθαίνουμε από τις εμπειρίες και καλές πρακτικές άλλων χωρών (Γενική Διεύθυνση Υγείας και Προστασίας Καταναλωτή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής -2008- ΠΕΡΙΛΗΨΗ, ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ). Η κάνναβη εξακολουθεί να είναι το ναρκωτικό που συνδέεται συχνότερα με αδικήματα που εμπίπτουν στη νομοθεσία περί ναρκωτικών. Η πολιτική της απαγόρευσης και της καταστολής σκοτώνει, ενώ η κόκα και η πρέζα θερίζουν...
Μετά την τεράστια διόγκωσή του κατά την επταετία 1995-2002, το πρόβλημα των «ναρκωτικών» φαίνεται να κινείται σε σχετικά σταθερά αλλά ανησυχητικά επίπεδα τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Για μείωσή του βέβαια ούτε λόγος. Οι αριθμοί ήταν και είναι αμείλικτοι αλλά απέχουν δυστυχώς πολύ από την ζοφερή πραγματικότητα που είναι ακόμα πιο σκληρή.
Σύμφωνα με στοιχεία από την τελευταία ετήσια έκθεση του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης και Πληροφόρησης για τα Ναρκωτικά (ΕΚΤΕΠΝ, 2007), το 2004 είχαμε πάνω από 260 νεκρούς, το 2005 περισσότερους από 340 και το 2006 περισσότερους από 280, οι καταγεγραμμένοι χρήστες ηρωίνης είναι περίπου 20.000. Σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας για το 2007 στον εισαγγελέα οδηγήθηκαν 12.769 άτομα κατηγορούμενοι για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών, στις φυλακές 4.660 άτομα από τους συνολικά 10.849 κρατούμενους (45%) εκτίουν ποινή για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών και από αυτούς η συντριπτική πλειοψηφία (91%) είναι έγκλειστοι για κατοχή και χρήση! Στην Ελλάδα οι συνδεόμενοι με τα ναρκωτικά θάνατοι αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 7% του συνόλου των θανάτων ατόμων ηλικίας 15-39 ετών, από τα υψηλότερα ποσοστά στην Ευρώπη των 25 (ΕΚΤΕΠΝ, 2006). Και όλα αυτά όταν το κόστος της φυλάκισης για κάθε εξαρτημένο είναι τετραπλάσιο απ' ό,τι το κόστος ενός θεραπευτικού προγράμματος εσωτερικής διαμονής και οχτώ φορές μεγαλύτερο απ' αυτό ενός προγράμματος ημερήσιας φροντίδας που βρίσκεται μέσα στην κοινωνία.
Είναι πραγματικά εγκληματική αυτού του είδους η αντιμετώπιση γι’ αυτό και η Κοινωνία των Πολιτών, ο καθένας από εμάς πρέπει να αντιδράσει! Όπως και αντιδράει...
Το πρώτο Σάββατο του Μαΐου γιορτάζεται κάθε χρόνο η Ημέρα Παγκόσμιας Δράσης για την αποποινικοποίηση της Κάνναβης ως μια συμβολική διεκδίκηση για δίκαιες και αποτελεσματικές πολιτικές περί «ναρκωτικών». Γιορτάζονται οι ατομικές ελευθερίες και το δικαίωμα σε πιο ανθρώπινες, «αντιαπαγορευτικές» πολιτικές που δεν αντιμετωπίζουν την χρήση ή την εξάρτηση από ουσίες ως ποινικό αδίκημα, αλλά περιορίζουν τις βλάβες στον άνθρωπο και την κοινωνία και οδηγούν στην απεξάρτηση του «χρήστη» από το παράνομο εμπόριο, αποδυναμώνοντας ταυτόχρονα το τελευταίο.
Το 2008 εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους σε περισσότερες από 300 πόλεις σε όλο το κόσμο γιορτάζοντας και διεκδικώντας τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους. Στην Ελλάδα συνεχίζοντας μια προσπάθεια 20 χρόνων και σε συνεργασία με το διεθνές κίνημα ξεκινήσαμε από το 2005 μια πρωτοβουλία με στόχο την ευαισθητοποίηση της νεολαίας γύρω από το ζήτημα της ευρείας κατανάλωσης και της αλόγιστης χρήσης ουσιών, της πολυτοξικομανίας αλλά και των ωφελειών της αντιαπαγορευτικής προσέγγισης μείωσης της βλάβης.
Συνεχίζουμε και φέτος με ένα τριήμερο εκδηλώσεων στις 2, 8 και 9 Μάη και ευελπιστούμε στη συμμετοχή όλων όσων υποστηρίζουν τις παρακάτω θέσεις:
Αναγνωρίζοντας ότι η χρήση ουσιών είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο υπαρκτό από τα βάθη της ιστορίας και ότι η κατανάλωση ουσιών εξ ορισμού δεν αποτελεί έγκλημα ή ποινικό αδίκημα, αλλά είναι ζήτημα αυτοδιάθεσης, προσωπικών επιλογών και ελευθεριών, διεκδικούμε από τη Πολιτεία να αναθεωρήσει την πολιτική της και να λάβει σοβαρά υπόψη τους παρακάτω άξονες προτάσεων.
1) ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΣΧΥΟΝΤΟΣ ΝΟΜΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΨΥΧΟΤΡΟΠΕΣ ΟΥΣΙΕΣ ΜΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ, ΠΟΥ:
Α) Θα στηρίζεται στο σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, καθώς και το διαχωρισμό των ουσιών με βάση την επικινδυνότητά τους.
Β) Θα εναρμονίζεται με την επιστημονική γνώση
Γ) Θα αποσκοπεί στη προστασία της δημόσιας υγείας και των χρηστών, στον περιορισμό της διάδοσης των απαγορευμένων ουσιών στους ανήλικους και τον περιορισμό της χρήσης και της κατάχρησης γενικότερα.
2) ΑΠΟΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΨΥΧΟΤΡΟΠΩΝ ΟΥΣΙΩΝ
Αναθεώρηση της ποινικής αντιμετώπισης των χρηστών ουσιών κατά τα πρότυπα πολλών Ευρωπαϊκών χωρών όπου επιβάλλονται θεραπευτικές εναλλακτικές λύσεις ή διοικητικές κυρώσεις (π.χ. δέσμευση διπλώματος οδήγησης ή χρηματικά πρόστιμα για τη κατανάλωση σε δημόσιους χώρους) και όχι ποινές φυλάκισης.
3) ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΕΣ ΜΗ-ΕΞΑΡΤΗΣΙΟΓΟΝΕΣ ΟΥΣΙΕΣ (ΚΥΡΙΩΣ ΚΑΝΝΑΒΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΓΩΓΑ ΤΗΣ)
Α) Αποποινικοποίηση της προμήθειας και της κατοχής μικρών ποσοτήτων Κάνναβης για προσωπική χρήση. Η χρήση κάνναβης πρέπει να ρυθμίζεται κατά τρόπο ανάλογο με αυτόν που ρυθμίζεται η κατανάλωση αλκοόλ και νικοτίνης
Β) Νομιμοποίηση της καλλιέργειας μικρού αριθμού δενδρυλλίων Κάνναβης για προσωπική χρήση.
Γ) Διάθεση μικρών ποσοτήτων Κάνναβης υπό κρατική εποπτεία.
Δ) Νομιμοποίηση της Κάνναβης για ιατρικούς και θεραπευτικούς λόγους.
Ε) Νομιμοποίηση της κλωστικής κάνναβης για κατασκευαστικούς και βιομηχανικούς σκοπούς, σύμφωνα με τα ισχύοντα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
4) ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΕΣ ΕΞΑΡΤΗΣΙΟΓΟΝΕΣ ΟΥΣΙΕΣ (ΚΥΡΙΩΣ ΟΠΙΟΥΧΑ, ΠΑΡΑΓΩΓΑ ΚΑΙ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΑ ΤΟΥΣ
Διάθεση αυτών των ουσιών και καθαρών συνέργων σε όλους τους εξαρτημένους χρήστες που τις έχουν ανάγκη, με ελεγχόμενη ιατρική συνταγογραφία, σύμφωνα με την επιλογή των ίδιων των χρηστών, και με στόχο την απεξάρτηση ή τη συντήρησή τους.
5) ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΜΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΓΝΩΣΗ
Η ΧΡΗΣΗ ΟΥΣΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΗΣ
ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΤΕ ΤΙΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ
5oΑντιαπαγορευτκό Φεστιβάλ
για τη μείωση της βλάβης από τις εξαρτήσεις
για το δικαίωμα στην ελευθεροχρησία και την αυτοκαλλιέργεια
για την απεξάρτηση από την εγκληματικότητα και το παράνομο εμπόριο
2 Μάη: Street Parade Πλ. Κλαυθμώνος – Θησείο
8 & 9 Μάη: Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Αντ. Τρίτσης»
(είσοδος από Λεωφόρο Δημοκρατίας)
Απαγορεύστε τις απαγορεύσεις
και απεξαρτηθείτε από την παρανομία και την εγκληματικότητα...
για πιο δίκαιη, ανθρώπινη και αποτελεσματική αντιμετώπιση των εξαρτήσεων.
Γιατί ο πόλεμος κατά των «ναρκωτικών» μας έχει κοστίσει ήδη πολύ ακριβά με περισσότερους θανάτους, περισσότερους νέους χρήστες και περισσότερους φυλακισμένους.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ !!! Η εξάρτηση από ουσίες είναι ζήτημα Δημόσιας Υγείας
και όχι Δημόσιας Τάξης
Διεκδικούμε το δικαίωμα μας για αυτο-καθορισμό, ελευθερία έκφρασης και επιλογών. Γιορτάζουμε την ανυπακοή μας ενάντια σε κάθε τι υποκριτικό και εξευτελιστικό για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ενάντια σε κάθε κουλτούρα καταστολής και νάρκωσης.
Και δεν είμαστε μόνοι... Το πρώτο Σάββατο του Μαΐου γιορτάζεται κάθε χρόνο η Ημέρα Παγκόσμιας Δράσης για την αποποινικοποίηση της Κάνναβης ως μια συμβολική διεκδίκηση για δίκαιες και αποτελεσματικές πολιτικές περί «ναρκωτικών» ουσιών.
Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βγαίνουν στους δρόμους σε όλο τον κόσμο (περισσότερες από 300 πόλεις έχουν ήδη δηλώσει συμμετοχή φέτος - www.globalmarijuanamarch.org) για να διεκδικήσουν πιο ανθρώπινες, «αντιαπαγορευτικές» πολιτικές που δεν αντιμετωπίζουν την χρήση ή την εξάρτηση από ουσίες ως ποινικό αδίκημα, αλλά περιορίζουν τις βλάβες στον άνθρωπο και την κοινωνία και οδηγούν στην απεξάρτηση του «χρήστη» από το παράνομο εμπόριο, αποδυναμώνοντας ταυτόχρονα το τελευταίο.
Σαββάτο 2 Μαΐου 2009
18.00 > Συγκέντρωση Πλατεία ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ
18.30 – 22.30 > STREET PARADE (Κλαυθμώνος- Θησείο).
DJs on the road: Espeekay, FUNXION, A@H2O, Urban Danja, Kernelcoremode
22.30 > Θησείο, συναυλία με τους ΡΟΔΕΣ, ONE DROP FWD,
dj sets ANNA MYSTIC, SISSY STARDUST & CRYSTAL ZERO
Παρασκευή 8 & Σάββατο 9 Μαΐου 2009
Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Αντ. Τρίτσης»
(Είσοδος από Λεωφόρο Δημοκρατίας, Ίλιον)
Συζητήσεις, προβολές, ενημέρωση, δρώμενα, εικαστική έκθεση και εργαστήρια από
ΑΜΕΣΗ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ και ASH IN ART
μουσική από τους: VIBRONICS [UK], PALYRRIA, ZEN GARDEN, FUNDRACAR, PROFESSOR SKANK, DIRECT CONNECTION, ΚΑΚΟ ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑ, ATIKO MINUS, SKARIBAS, MC YINKA & URBANIX, VLASTUR MEGACORP, ΣΚΑΓΙΑ, BIOMASS, PLUS DOTS, ΑΕΡΑ ΠΑΤΕΡΑ
Ακόμα καπνίζεις στο σκοτάδι; Don't just burn it, learn it!
Supported by> Ηλιόσποροι, Κενό Δίκτυο, Φίλοι του Ανθρώπου, Οικολόγοι Πράσινοι, Ελευθεριακός Σύνδεσμος Απεξάρτησης, Νέοι Πράσινοι, Άμεση Καλλιτεχνική Παρέμβαση, ASH IN ART, Greek Cannabis Society, Rastavibe, 1 STEP FORWARD, Natural High Family, SUB & DUB
www.iliosporoi.net – www.myspace.com/iliosporoi - www.voidnetwork.blogspot.com – www.elefsyna.org – www.ecogreens.gr - www.neoiprasinoi.blogspot.com
www.ashinart.gr
www.legaliseprotestival.blogspot.com
Το Αντιαπαγορευτικό Φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 8 και το Σάββατο 9 Μάη στο Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Α. Τρίτσης» (Ίλιον), το οποίο δυστυχώς έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη του από την Πολιτεία και συντηρείται από τις μοναχικές προσπάθειες φορέων που δραστηριοποιούνται σε αυτό, όπως η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία.
Σε αυτό το πλαίσιο επιχειρούμε αυτή τη συμβολική επανάκτηση ενός δημόσιου χώρου στηρίζοντας τις προσπάθειες για τη σωτηρία του Πάρκου, την ελεύθερη πρόσβαση σε αυτό και την ανάδειξή του σε υπερτοπικό πόλο πρασίνου και αναψυχής με σεβασμό στον Δημόσιο, κοινωνικό και οικολογικό του χαρακτήρα.
Δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στους περιβαλλοντικούς όρους λειτουργίας του Πάρκου, προσπαθώντας να μειώσουμε το οικολογικό αποτύπωμα του φεστιβάλ. Διεκδικούμε την επανάχρηση του Δημόσιου Πάρκου αλλά ταυτόχρονα προσπαθούμε να περιορίσουμε την όχληση δίνοντας έμφαση στον περιορισμό των υποδομών, του χώρου που θα χρησιμοποιηθεί και, του όγκου των εγκαταστάσεων, στην κατεύθυνση και την ένταση του ήχου, στην καθαριότητα του χώρου. Επίσης δεν θα λειτουργήσει market με φαγητά.
Καλούμε τον κόσμο που θα συμμετέχει στο Αντιαπαγορευτικό Φεστιβάλ, να σεβαστεί το Πάρκο που θα μας φιλοξενήσει, συμβάλλοντας υπεύθυνα στην καθαριότητα και την περιφρούρηση του χώρου.
Αυτό το φεστιβάλ γίνεται από όλους εμάς για όλους εμάς και μόνο με την συνειδητή συμμετοχή όλων.
Δεν υπάρχει κανένας διαχωρισμός ανάμεσα στους διοργανωτές, τους καλλιτέχνες και όλους τους παρευρισκόμενους, δεν υπάρχει αντίτιμο ή κερδοσκοπικά οφέλη…
Η αυτοργάνωση, η εθελούσια υπεύθυνη συμμετοχή, η απελευθέρωση του Δημόσιου Χώρου και η αντι-εμπορευματική λογική διαπνέουν την λειτουργία του Αντιαπαγορευτικού Φεστιβάλ.
Αυτό το φεστιβάλ τάσσεται ενάντια σε κάθε ναρκο-κουλτούρα, ενάντια στο εμπόριο ναρκωτικών, ενάντια στην ηρωίνη, την κοκαΐνη, την ύπνωση, την πολυτοξικότητα, την αλόγιστη, εγωπαθή και υπερβολική χρήση «ουσιών»…
Είναι ενάντια σε κάθε κουλτούρα νάρκωσης, αποβλάκωσης, φρικαρίσματος, στρουθοκαμηλισμού… Η Ελευθερία, ο Έρωτας, η Φιλία, η μουσική, τα ταξίδια, οι γιορτές, το βίωμα της συλλογικής χαράς, το όνειρο, η δημιουργικότητα, το άνοιγμα της συνείδησης δεν μπορούν να παραδοθούν ούτε στους δεσμοφύλακες, ούτε στους ψυχίατρους, ούτε στα χέρια της αστυνομίας, ούτε στα χέρια των πρεζέμπορων…
Είναι χρέος όλων μας η συνάντηση αυτή να είναι ένα μάθημα από όλους εμάς για όλους εμάς, μια εμπειρία που μας κάνει καλύτερους, μια συνάντηση ενδυνάμωσης και συνειδητοποίησης
Αυτό το φεστιβάλ γίνεται ενάντια σε όλες τις απαγορεύσεις και ενάντια σε όλους τους εθισμούς
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)