ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ

Το Έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό
Δ. Σολωμός

Είναι προφανές ότι κύκλοι σε γειτονικές χώρες αναπτύσσουν εθνικιστικές ρητορείες και καλλιεργούν με προπαγάνδα στους πολίτες τους φαντασιώσεις για μεγάλωμα του Έθνους τους, για "αλύτρωτες πατρίδες", που περιλαμβάνουν και κομμάτια της πατρίδας μας.
Μας ξενίζει όμως τόσο η πιθανότητα σε κάποια σχολεία γειτονικών χωρών οι μαθητές να υποχρεώνονται να παπαγαλίζουν στη δική τους γλώσσα "πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα ΄ναι";

Οι Οικολόγοι Πράσινοι είμαστε υπέρ της ειρήνης. Πιστεύουμε ότι τα ζητήματα μεταξύ προσώπων, ομάδων ή εθνών, μπορούν να λυθούν με την αναζήτηση κοινών τόπων αντί για τη βία. Ακριβώς για χάρη της ειρήνης, είμαστε υπέρ της διατήρησης των εθνικών συνόρων όπως μέσα από την ιστορία έχουν διαμορφωθεί.
Για χάρη της ειρήνης και της ευημερίας επίσης, εις βάρος των συμφερόντων που ευδοκιμούν στις πολεμικές εντάσεις, είμαστε υπέρ της ανάπτυξης φιλικών δεσμών με τις γύρω χώρες. Έτσι ήταν και η απάντησή μας στα γεγονότα που ακολούθησαν τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Βγήκαμε στο δρόμο, κατανοήσαμε και τονίσαμε την ανάγκη αντίδρασης στη διαφθορά αυτού του τόπου, αλλά καταδικάσαμε τη βία απ όπου κι αν προέρχεται, και ζητήσαμε το δικαίωμα ψήφου στα 16, κάτι που σταδιακά βρίσκει συμμαχίες και από άλλα κόμματα.

Πιστεύουμε ότι έτσι αισθάνεται και η πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Ας θυμηθούμε πώς αισθανθήκαμε και ανταποκριθήκαμε όλοι μας όταν ο σεισμός συγκλόνισε την Τουρκία. Τότε δεν είδαμε τους Τούρκους ως κτήνη και προαιώνιους εχθρούς, ούτε θυμηθήκαμε τις γενοκτονίες που διέπραξαν οι πρόγονοί τους. Ήταν συνάνθρωποι, χτυπημένοι και σε ανάγκη. Και ανταποκριθήκαμε. Αν ακολουθούσαμε τότε τους "ευσεβείς πόθους" ορισμένων θερμοκέφαλων, μήπως θα εκστρατεύαμε εναντίον τους για να μη χάσουμε την ευκαιρία να ξαναπάρουμε την Πόλη;
Αισθανόμαστε όμως ότι στους "γκρίζους λύκους" δε μπορούμε να απαντήσουμε με "μεγαλειώδη γαλάζια λιοντάρια". Γιατί τότε γινόμαστε το ίδιο με αυτό που καταγγέλλουμε.

Η ειρήνη, που θεωρητικά θέλουμε όλοι μας, έχει τους κανόνες της. Ένας από αυτούς είναι να ελέγξεις τον εαυτό σου και τα απωθημένα σου. Να σκεφτείς πριν αντιδράσεις και να μην παρασυρθείς από τις Σειρήνες του Μίσους. Και φυσικά, να σκεφτείς και να κινηθείς με γνώμονα τις βασικές ανάγκες: την ειρήνη, την επιβίωση, την ευημερία. Βλέπουμε τον εθνικισμό, είτε στη χώρα μας είτε εκτός, ως εκκολαπτόμενο καταστροφέα της ειρήνης.

Σε όσους λοιπόν "ανησύχησαν" και διαδίδουν ότι "μεθοδεύουμε τη διάλυση του Έθνους", απαντούμε με επιστροφή στις - κοινές - βασικές μας ανάγκες.
Στα πράγματα που έχουν πραγματικά σημασία για την επιβίωση και για την ποιότητα ζωής μας. Στα σοβαρά ζητήματα της εποχής μας, που μας συνδέουν, από άκρη σε άκρη αυτού του πλανήτη:
Πώς θα αντιστρέψουμε την πορεία αυτού του πλανήτη προς την οικολογική καταστροφή και το σβήσιμο της ζωής; Πώς – ειρηνικά - θα διορθώσουμε τις απάνθρωπες αδικίες ανθρώπων πάνω σε ανθρώπους; Αδικίες που οδηγούν στον εθνικισμό, τη βία και τον πόλεμο; Πώς θα βρούμε έναν άλλο, ειρηνικό και ποιοτικό τρόπο ζωής, με αρμονική συνύπαρξη μεταξύ μας και με τον υπόλοιπο φυσικό κόσμο;

Σ’ αυτά τα ζητήματα, που είναι για μας ουσιώδη και αυτονόητα, επιθυμούμε τη συνεργασία, και όχι τον πόλεμο, με όλους τους ενδιαφερόμενους πολίτες, ομάδες και κόμματα.


Το παραπάνω, απαντά σε ερωτήματα που μας τέθηκαν συχνά σχετικά με την "εθνικοφροσύνη" μας.
Το κείμενο συντάχθηκε από το Γιώργο Ροδαφηνό και δουλεύτηκε και συνυπογράφεται από τους: Ανδρέα Βασιλείου, Νίκο Σέλλα, Γιώργο Φαρφαρά, Αλκαίο Χαζαράκη, Εμμανουήλ Χαλκιαδάκη.